Nog nooit zoveel ruzie meegemaakt. Echt onvoorstelbaar. De een roept nog harder als de ander. Doe dit dan! is nodig. Nee! Ga lekker niks doen, nu kan het. Links en rechts vliegt het om mijn oren. Of liever tussen mijn oren. Het enige waar mijn beide hersenhelften...

  Nog niet zo heel erg lang geleden; al praten mijn kinderen over het stenen tijdperk wat mijn jeugd betreft; zat ik op een prima middelbare school. In de ogen van mijn ouders in ieder geval. De school werd destijds nog ten dele geleidt door nonnen en geloof me als ik zeg...

  Langzaam start de dag op. Rustig aan, geen haast. Tenslotte hebben we de hele dag de tijd. Hoeven en mogen nergens heen. Op mijn gemak met de hond naar buiten. Het beestje is oud en niet zo goed meer ter been. Of is het in dit geval, niet meer zo goed ter poot? Ach, maakt...

  Verbeten staar ik voor me uit. Het was tijd. Van uitstellen kan geen sprake meer zijn. De afspraak was gemaakt. Mijn angst is nauwelijks controleerbaar. Ik moet doorzetten. Het kan niet anders. Ik open de deur en loop langzaam naar het loket. Grote letters op het bord:...

  Alleen in huis. Onthouden van bezoek. Baan verloren door deze omstandigheden. Geen enkel fysiek contact met een medemens. Eenzaamheid speelde nooit een rol. Depressie ook niet. Nu. Buitengesloten. Maar nu niet uit eigen vrije wil. Voel me een gevangene in mijn huis. Mag ik...

Ergens in mijn achterhoofd kwam er vanmorgen ineens het woord: Hottentottententententoonstellingin me op. Geen flauw benul waar het vandaan kwam; behalve ergens uit mijn jeugd; of waarom ineens dat in me op kwam. Louter uit het ongenoegen dat ik niet eens wist of het een...

  Samen schuifelen we door de deur naar binnen. Ik installeer mijn oma aan een tafeltje en ga de kaarten en de koffie halen. Het begint. Ik kijk van het opgewonden gezicht van mijn grootmoeder. Ze geniet. Dan. Bingo. Het klinkt hard door de zaal. Ik hoor oma roepen: “Shit!! Nog...

We zijn onderweg met de auto naar opa en oma. Je kent het wel. Druilerig weer. Een lamme zondagochtend en bedenken dat we al even niet op de koffie zijn geweest. Zowel Kyran als Tara zijn blij met het vooruitzicht van veel snoep en koek en met name veeeel aandacht. Wij...

  Kriebels schieten door me heen. Mijn maag. Die vlinders. Hoe lang geleden had ik dat gevoel? Hoe lang geleden hield ik je ook al eens vast en moest ik je laten gaan? Telkens moest ik aan je denken. Nu vind ik je hier. Hier in mijn eigen stad. Uitgesproken hier kom ik je...

  Op het moment dat ik mijn ogen probeer te openen weet ik het al. Mijn leven is over. Niets waarvan ik nog zou dromen, zou ik waar kunnen maken. Niets van wat ik ooit had gedaan zou ik nu nog kunnen. Lopen, fietsen, boodschappen doen en oh God, communiceren, knuffelen,...

Ik ploeter voort over het losse zand. Vloed is aan het opkomen en ik heb geen zin in natte wandelschoenen. Het begint avond te worden en het strand is leeg. Hier zelfs geen mensen met honden. Lekker, zo rustig. Alleen met de zee, de golven en de ondergaande zon. Ik wandel...

Hoe slecht ben je? Die vraag hoor ik plots iemand in mijn oor fluisteren. Verward kijk ik naar rechts. Een man , schat hem voor in de 30 , kijkt me aan. Ik kijk terug, donkere ogen kijken me aan. “Wat”? “Hoe slecht ben je”? Ik had de vraag dus blijkbaar de eerste keer al...

  Eindelijk ging ik weer eens shoppen. Voor mezelf. Mijn vakantie geld was binnen en nu had ik weer eens wat ruimte om wat mooie , maar vooral passende lingerie te kopen voor mezelf. Mijn bh’s stamden nog ongeveer uit mijn studententijd en de wibra had prima onderbroeken maar...

  Vriend Vannacht sliepen we samen in jouw bed. Jouw hoofd op mijn schouder. Vanmorgen dronk ik mijn koffie en at jij je eten. Toen liepen we aan. Bij de deur lopen we langzaam, jouw tempo, naar binnen. Terwijl ik mijn tranen in jouw vacht verberg, lik je mijn hand tot de...

Voor het eerst deze week zaten we samen aan tafel Met al die wisselende diensten van mij en die late vergaderingen van jou zagen we elkaar op het moment echt niet veel. Het gaf niets. We waren het wel gewend. Gelukkig wisten we de tijd die we wel samen hadden beide te...

Nog voor we in de auto zitten begint het al. "Ik zit voorin". "Nee, ik , Jij zat op de heen weg voorin". Ik laat ze. Ze komen er wel uit. Terwijl ik mijn plaats achter het stuur inneem zie ik mijn zoon naast me plaatsnemen. Direct pakt hij mijn telefoon en zoekt de...

De autoritaire opgestelde inhoud van onder meer de 'blauwe' enveloppen doet me verlangen naar het simplistische, ongecompliceerde gesproken woord.

 Messteek Ik zag het meer dan dat ik het voelde. Het mes ging diep, heel diep mijn huid in. Geen bloed, nog niet. Ik keek naar je op. Zag je gezicht, vertrokken van haat. Zag je ogen, je pupillen. Ik wist het zodra ik voor je deur stond. Je had weer gebruikt. De paranoia...

  Doodsangst.  Koud zweet. Mijn voeten weigeren dienst. Mijn knieën begeven het. Ik kots. Tranen van angst en wanhoop springen in mijn ogen. Ik ga sterven. Ik ga vallen en dood. Ik begin te hijgen, hyperventileren. Ik kan het niet. Ik ruk de VR-bril van me af. “En dit moet me...

  Ik sleep me voort naar mijn auto, Pff, Ik ben uitgeput. Ik plof op de bestuurdersstoel en start mijn gebakje op wielen. Thuis, stap ik uit en met mijn tas hangend over mijn schouder maak ik met vermoeide armen mijn voordeur los van het slot. Eerst zitten, dat is alles wat...