Pieter Wouter Broekharst

Het dorp ligt, smal en langgerekt, langs het water uitgestrekt, waar het centrum historisch oud is en elke polder hysterisch vol gebouwd is, de Noorddijk naar het westen en de Zuiddijk naar het oosten voert tot de grafzerken aan “het dooie eind”...

Het vierkante raampje in de voordeur gaat wijd open. Erachter het blozende gezicht van meneer Vierzon, waar een blik van herkenning op doorbreekt. Meneer gaat licht dementerend, maar opgewekt, door het leven. Het raampje gaat dicht en de deur open....

Hij zit te suffen in zijn stoel kent bijna niemand om hem heen in dichte mist is hij alleen leeft nu zijn leven zonder doel.   Even lichten zijn ogen op wellicht door een bekende stem denkt hij dan: misschien ken ik hem? maar ’t is zo warrig in zijn...

Geboortegrond. Waar ik mijn jeugd en onschuld achterliet van peuter op naar puber klom met moedermelk en suikerbiet. Het is een heel gewone straat waar ik hinkelde en soms kattenkwaad uithaalde en speelde op het gras van het plantsoen, omdat dat...

“Weet je”, zegt mevrouw Woestijne, “Gerrit gaat ‘s ochtends vroeg weg, en als hij ’s middags thuis komt dan komt hij niet aan tafel. Ik maak geen eten meer voor hem klaar, want hij eet het toch niet.” Met een eenzame blik in haar ogen, vervolgt ze:...

Scherven.   ‘k Heb in mijn hoofd gebroken dromen waarvan ik de scherven heb bewaard niet dat ze nog uit zullen komen want ze zijn al jarenlang verjaard.   ´k Bezie die scherven met tederheid, want ik ken ze allen stuk voor stuk als herinnering aan...

Als het leven soms een zinsbegoocheling lijkt, verzet dan je zinnen!

Duivenliefde.     Zij heette Duif, maar dan op z’n Frans: Nathalie Pigeon, en ik noemde haar “duifje”,  maar de ui kon zij niet uitspreken. Het was begin zestiger jaren van de vorige eeuw, toen ik op goed geluk naar Parijs vertrok, want ik was het hier een...

Naaikransje. ‘k Mocht weleens met m’n moeder mee theekransje, naaikransje, allemaal dames bij elkaar tante Fransje, tante Ansje kreeg een koekje bij de thee.   Af en toe kwam er een heer ging ze even met hem mee een halfuur later was ze er weer maar...

Breeduit grijnzend staat Gerard Konkelaar in de deuropening. Om zijn hals heeft hij als een sjaal een witte handdoek gedrapeerd en verder heeft hij alleen een miniem klein slipje aan. Met tijgerprint. Als wijkverpleegkundige ga ik regelmatig bij Gerard langs,...