Ik noem mezelf Roos. Ik houd van bloemen, reizen en regenboogkleuren. En van Charlotte natuurlijk; zij is mijn beste vriendin en familie, m’n alles-in-één. Toen ik haar voor het eerst ontmoette, was ik niet zo oud — een jaar of vier. Maar ik herinner me die dag nog goed....

Het is nog vroeg, een uur of zeven Met mijn ogen en gordijnen dicht Tast ik naast me in het duister Vermoedend dat jij daar niet ligt. Dus blijf ik even, even zweven Op wolken van vergetelheid Een paar minuten, tot de zon doorbreekt Mijn droom diep in de nacht verdwijnt....

Je bleke, ranke, lamme handen Liggen als een krant Levenloos ineengevouwen Op je schoot, totaal onthand.  Ik pak de linker, streel de rug Voel je vingers – star en koud - Net zoals je ogen staren Als ik zeg ik hou van jou.Zwijgend kijken we naar buiten Naar het leven langs...

Radeloos kijk ik naar de klok. “Mannen, we gaan het niet redden.” De verslagenheid onder mijn collega's van het expertteam is groot. “Niet opgeven,” hijgt onze leidinggevende. “Nog een paar minuten!” Maar ik zie de paniek in zijn ogen, de zweetdruppels op zijn voorhoofd. Tik tak....

Constant zit ze hem op de huid. Gek wordt hij ervan. Hij heeft geprobeerd haar te negeren, te ontwijken, zelfs weg te jagen. Niets hielp. Er rest hem nu nog één manier; eentje die vreselijk tegen zijn zachtmoedige natuur ingaat. Maar het is haar eigen schuld. Tot het...

Ik vloek, geniet, verfoei, bemin,halveer de waarheid en verfraai,verdraai de woorden tot een zin; ik vul de leegte die ons bindt.

Zweetdruppels op mijn voorhoofd, klamme handen gebald tot een vuist.Joelende kinderen, flikkerende neonletters, de geur van verschaald bier, popcorn en suikerspinnen. Geen buffer ter bescherming tegen deze invasie van geluiden, geuren en kleuren.“Wil je naar huis?”Kluwen...

"Op visite in zo'n ongestoffeerd huis kun je moeilijk aan de gastheer vragen of u even op zijn iPad mag kijken wat hij de laatste tijd zoal gelezen heeft."