Caroline Verhoef

Hoe jammerlijk schreit  het kindvrouwtje nu de maan niet meer vol schijnt enkel  blauwe verfresten aan haar bewolkte hemel onverdienstelijk gered  puur alleen door  zelfkastijding van likkende vuren in een artistieke achtertuin gewiekste...

Vermijding Er is een vrouw die ik vermijd Een stippeltjes hond aan haar zij Wanneer ik haar zie verschijnen Vermom ik mij als eikenboom De vrouw die ik vermijd Loopt op velours zachte voeten Afgemeten overwogen is elke nieuwe stap Ze vertelt graag over...