Asko De vries robles

Zijn bijna wekelijkse hemelbestorming ontstaat mede door toedoen van een piepklein drankje: AYAHUASCA genaamd. Dit magische drankje is  zijn toevluchtsoord als remedie tegen het dagelijks bestaan. Maandag  ochtend raapt hij de scherven van zijn ego...

Een man fietst, zomaar- Zonder reden Door de symboliek Van het verleden. Waar voorbijgangers- Vrienden worden en Stil staan Bij hun leven. De man stapt op en af Zonder enige schroom Realiseert hij zich: Het is maar een droom. Dus stapt hij af, In de...

“Dit model kan niet meer.” Mooiboy himself schudt zijn hoofd. Zijn fel gekleurde Björn Borg komt net boven de rand van zijn spijkerbroek uit. De  donkerbruine kijkers van mijn vrouw glinsteren en een flauwe glimlach speelt om haar lippen. Onze...

Reden te meer om te zwijgen, Over toen en nu Dat mijn lijf was geslonken Niets meer dan onwillig vlees, 70 kilo- schoon aan de haak, Een kinderhand is snel gevuld Mijn luier was gedrapeerd , En doordrenkt-  met  niets  dan donkere likeur Amaretto...

Haar man overleed Daar zit zij dan, zo alleen haar man overleed, vel over been Haar botten kraken, zo ook haar lach, rimpelloos verdriet in het holst van de nacht. Toch klaagt zij niet, maar draagt. Zij maakt mij deelgenoot van haar stilte, als ik...

Tegen een schamele vergoeding verricht zij de nodige hand- en-span diensten. Haar blonde haren, ranke lijf staan garant voor het gewenste resultaat. Menig rimpel fossiel zwengelt zij met liefde aan en de nacht is jong en haar vleugels zijn...

Het was het jaar 1638 in chateau Brians, Charlotte  moniere  werkte als hulp in de huishouding bij Monsieur Amerong. Deze jonkheer was van koninklijke bloede en zijn landgoed was het verzamelpunt voor aan lagere wal geraakte adel. Die zich een stuk in...

 Wanstaltig lijf: Zie een persoon voor mij met een wat houterig ogend looppatroon. Zijn spraak is monotoon en afgevlakt. De persoon in kwestie houdt zijn linker arm in een zogenaamde flexie dwangstand oftewel een spastisch patroon. Ook het hoofd lijkt...

Mijn rechter oog hangt op half zeven,  een hardnekkige tumor stond mij naar het leven. Nu ben ik ziende blind, een kind: in de ogen van menigeen. “Maar kinderen zullen de hemel bevolken.” schreeuw ik uit. Jeroesjalajim houdt zijn poorten angstvallig...

De rondingen springen van het beeldscherm af en de  prachtige dames  kneden het onwillige vlees, in hun queeste naar de uiterlijke perfectie.  In hun ogen echter mis ik de sprankeling van leven. Toch lijkt de Gluteaal musculatuur de overhand te...