Zwart wit of rood

Veerle woonde in een doodgewoon dorp.

Overdag zag alles er troosteloos uit. Dan voelde ze zich ook niet zo goed, ze keek door haar verrekijker, op zoek naar avontuur. Maar ze zag helemaal niets. Het werd opeens zwart voor haar ogen. Ze was dan ook een zwartkijker.

Zo lag ze daar een tijdje te bekomen, tot ze weer wat kleur op haar wangen kreeg. Op de klok was het al over negen. Nu moet het gebeuren dacht zij ongeduldig. Het dorp had een grote speelgoedwinkel, overdag was alle rustig, maar als het donker werd kwamen de speelgoedtuigen tot leven. Ze rende nu heel snel tot ze geen adem meer had, ze zag zo rood als een pioen van de inspanning.

Ze wist al van buiten hoe ze moest lopen om haar geliefkoosde vrienden terug te zien. Hans en Grietje kwamen uit hun donker zwart gat en besprongen met veel plezier de boze, zwarte heks, ze viel in het hete vuur met een overdonderde knal. Haar ogen stonden rood en schoten vuur. Verder zag Veerle Assepoester zij was niet langer meer het zwarte schaap van de familie, maar bewoog zich nu in hogere kringen. Veerle kwam zo in de witte zone terecht. Daar was alles zo vredig en maagdelijk wit. De arrenslee stond te wachten tot het weer winter werd. Dat duurde eeuwen, ondertussen zag de kerstman zwarte sneeuw van het wachten.

Opeens was het tijd om naar huis te gaan, zodat niemand iets merkte van haar nachtelijke uitstapjes.

In bed gekomen viel ze in een diepe slaap, ze voelde lichtjes een kus op haar wangen, ze dacht aan haar prins op het witte paard.

De wekker haalde haar weer uit haar dromen. Veerle zuchtte even en wist dat ze weer een zwarte dag tegemoet ging.