Ewout is opgetogen. Hij heeft zojuist gehoord dat zijn verhaal “het meisje met de roos” uit honderden inzendingen als beste is gekozen.
Vijfhonderd euro prijzengeld komt binnenkort zijn kant op. Hij vindt dat hij wel een biertje verdiend heeft ook al is het nog vroeg op de dag. Net als hij de schuimkraag van zijn glas wil happen, gaat de bel. Met zijn glas in zijn hand spoedt hij zich naar de deur.

 

Zijn nichtje Corinne stapt naar binnen. ‘Ik wil je graag feliciteren met je overwinning, Ewout. Wel een beetje jammer dat je mijn verhaal “de jongen met de roos” gekopieerd hebt. Nu begrijp ik waarom je zo overdreven enthousiast reageerde toen ik het verhaal op mijn verjaardag aan je voorlas.’ Ewout kijkt ongemakkelijk weg. Hij neemt snel een gulzige slok van zijn biertje.‘ Het kan zijn dat ik misschien onbewust wat elementen uit jouw verhaal gebruikt heb.’
‘Onbewust?’antwoordt Corinne. ‘Het is letterlijk zin voor zin mijn verhaal. Alleen de titel heb je veranderd. Klaarblijkelijk beschik je over een fotografisch geheugen.’

 

Ze brengt zijn gezicht dicht bij dat van hem. ‘Ik houd het kort. Jij geeft mij die vijfhonderd euro en omdat je mijn neef bent ben ik bereid mijn ego te parkeren om jou een afgang te besparen. Is dat duidelijk?’
Hij kijkt als een geslagen hond. Als ze naar buiten loopt draait ze zich nog even om.
‘En nog even wat, Ewout. Ik beschik over iets waar jij alleen maar van kan dromen. Weet je wat dat is?’
‘Talent,’ fluistert hij zacht.
‘Nee, zakkenwasser. Integriteit.’ Woest loopt ze weg.

 

Zijn euforische stemming is als sneeuw voor de zon verdwenen. Al vanouds wordt hij weer omhuld door een loodzware, zwarte deken.
Zijn biertje is inmiddels doodgeslagen.