Cupido trok al grommend zijn vleugels aan, hij had een mail gekregen van Valentijn die hem sommeerde om nog gauw enkele verliefde paartjes te schieten.

"Waar bemoeid die zich nu mee" protesteerde hij, "Net of er zijn geen koppeltjes genoeg! Daarbij, in een oogwenk zijn ze weer uit mekaar. En daarvoor moet ik nu vroeger uit mijn wolk!" Narrig graaide hij zijn pijlen bij mekaar, ging nog even met zijn vingers door zijn haren en sloeg in de gauwte nog een fikse borrel achterover.


Lager, op de Aarde bekeek Valentijn bedenkelijk zijn notitie's, "Ik zal vlug gedaan hebben dit jaar, de verliefden zijn dun gezaaid. Hopelijk kan Cupido er in extremis nog enkelen schieten.
In afwachting nam hij nog een neutje en dacht na over het Valentijn circus van de vorige jaren...
Aah, dat waren nog eens tijden! Er werd niet op een centje gekeken, hetgeen begon met een simpel Valentijns kaartje ontpopte zich tot een festijn voor de modale handelaar. Etentjes, reisjes, dure cadeau's en de obligate bloemenruiker. En slechts hier en daar zo van die simpele zielen die er genoeg aan hadden om gewoon thuis hun liefde te vieren.

"Die brengen niks op" mijmerde Valentijn, geen enkele winkelier gaf hem daar een envelop-met-inhoud voor, als het zo verder ging dan moest hij nog naar het OCMW...
En hij schonk zich nog een borrel in en wachtte op Cupido.


Maar Cupido had een slechte dag, hij had zijn bril vergeten en was al een beetje teut na die stevige borrel, dus toen er een paar mogelijke kandidaten in zijn gezichtsveld verschenen en hij een pijl afschoot trof die doel maar spijtig genoeg was het een koe in een wei die aangeschoten werd en die dan verliefd loeide naar de stier aan de overkant.

"Damn" vloekte Cupido, " Volgend schot moet beter, ik moet nog een slok!"

Het volgende schot leverde een aangeschoten gans op en het daarop volgend een olifant en een grijsaard met rollator. Zo ging dat verder tot er een bont allegaartje getroffen was die allemaal hunkerend naar mekaar keken.

"Beter om maar te stoppen voor vandaag" vond onze held, hij stak zijn pijlen terug weg en belde aan bij Valentijn.


Valentijn op zijn beurt had Bacchus eer aangedaan en was zijn opdracht helemaal vergeten, hij verwelkomde zijn vriend hartelijk, troonde hem mee naar de kroeg op de hoek en bestelde voor hen allebei een fles bubbels die ze met hun beiden leegdronken, klinkend op de liefde die tenslotte de oorzaak van het Valentijns gebeuren is.


 En Cupido's motto is: " Eén rode roos is een schot in de roos!

Meer moet dat niet zijn..."