Skip to main content
Sylvia Schalken

Twee biertjes

© Sylvia Schalken op 28.05.2021.

"Snotverdomme”, gromt de oude man als hij met zijn gammele fiets bij het bankje aankomt. “Is mijn plekje bezet!” “Je kunt er wel bij komen zitten”, nodig ik hem uit. “Onder voorwaarde dat je een beetje gezellig bent.” Maar dat is hij niet van plan. Mokkend als een klein kind loopt hij met de fiets aan de hand naar een krakkemikkig bankje even verderop.
 
De vriend en ik zijn net op deze heerlijke plek aan de rand van het bos neergestreken voor een kleine pauze. We hebben al een paar uur door de uiterwaarden langs de Rijn gestruind en genoten van de vele weidevogels en de kikkers die zich al volop laten horen. Dadelijk gaan we aan de terugtocht beginnen en loopt onze route door bos en hei. Juist die afwisseling maakt de wandeling op deze zonovergoten dag zo mooi.
 
Terwijl ik geniet van crackertjes, fruit en fris, kijk ik toe hoe de man worstelt met het bankje aan de overkant. Als hij wil gaan zitten, zakt de plank helemaal door. Ternauwernood kan de oude baas een val voorkomen. Opzichtig schuif ik op naar één kant van het bankje en met een uitnodigend gebaar klop ik op de plek naast mij. De man gaat overstag, komt onze kant opgelopen, zet zijn fiets op de standaard en rommelt in zijn fietstassen. “Ik heb er maar twee”, zegt hij als hij uiteindelijk zit. “Dus ik kan ze niet met jullie delen.” Hij houdt twee bierblikjes omhoog. “Op dit tijdstip van de dag kun je aan ons geen biertje kwijt”, laat ik hem weten. “Maar hoe komt het dat jij al zo vroeg drinkt?” En dan komt het verhaal…
 
Sinds een paar maanden is zijn vrouw met pensioen. Zelf is hij al jaren thuis en dat vond hij maar wat fijn. De hele dag alles op zijn dooie gemak en geen gezeur aan zijn hoofd. Zijn vrouw legde wel allerlei briefjes klaar, maar die negeerde hij categorisch. Maar nu is ze dus ook thuis en het stille huis is veranderd in een hel. “Een hel?”, vraag ik verbaasd. “Een hel!”, bevestigt hij nog maar eens.
 
De hele dag loopt zijn vrouw te commanderen en wat hij ook doet; het is nooit goed. Alsof er onophoudelijk een brandweersirene staat te loeien: ‘doe dit, doe dat’. Om gek van te worden! Dus slaat hij voortaan op de vlucht. Elke dag om 11.00 uur springt hij op de fiets om na een korte tocht bij de friettent uit te komen voor zijn twee biertjes. Elke dag zit hij hier te drinken en te denken om pas tegen drieën weer op huis aan te gaan. Zo heeft hij een manier gevonden om het een beetje dragelijk te maken.
 
“Wat doe je dan al die tijd hier op het bankje?”, vraag ik hem. “Een plan maken,” zegt hij, “hoe ik op een goeie dag tegen haar zal zeggen, dat ik na 50 jaar ongelukkig huwelijk alsnog wil scheiden.” Hij droomt van die dag die toch óóit moet komen, want “niemand kan toch tot de dood in een hel blijven leven?” voegt hij er wanhopig aan toe.
 
De vriend staat op en wenkt mij om mee te gaan voor het vervolg van onze wandeling. “Het bankje is weer van jou,” zeg ik, “want als dit het enige is dat je op dit moment gelukkig maakt, moet je er zuinig op zijn.” En hem veel wijsheid en moed toewensend, vervolgen wij onze tocht door het prachtige bos om na een paar uur moe en voldaan thuis te komen.

 Geplande einddatum:

Nog hier te lezen tot:
10-06-2023

Hits

649 hits voor deze inzending

Enthousiast over deze inzending?

Dank voor het lezen van de inzending van deze schrijver. Je kunt hieronder een reactie geven. Schrijvers stellen je tips en opmerkingen op prijs. Je kunt ook zelf meedoen aan een schrijfactiviteit!
  • Waardering voor deze inzending (Klik op het duimpje om te waarderen.)

    Voeg hier je commentaar toe...
    You are a guest ( Sign Up ? )
    or post as a guest
    Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

    Wees de eerste om commentaar te geven.

    29.05.21
    Graag je feedback over de schrijfkwaliteit en schrijfstijl van deze inzending.
    Triest verhaal. De keuze om te gaan scheiden is als springen in een diepte waarvan je bodem niet ziet. Dus snap de man wel.
    Show more
    0 van de 0 lezers vond deze review nuttig
    29.05.21
    Graag je feedback over de schrijfkwaliteit en schrijfstijl van deze inzending.
    Een voorbeeld van hoe mooi een goed geschreven cursiefje kan zijn!
    Show more
    0 van de 0 lezers vond deze review nuttig
    • Sylvia Schalken 30.05.21
      Lieven, ik weet eigenlijk niet zo goed wanneer ik nou een verhaal onder een kort verhaal of onder een cursief zou moeten plaatsen. Kun jij mij uitleggen waarom jij dit meer een cursiefje vindt?
      • Lieven Vandekerckhove 12.06.21
        Ik krijg mijn reactie niet ingevoegd hier, waarschijnlijk omdat ze te lang is. Zie mijn directe post aan jou.
      • Lieven Vandekerckhove 12.06.21
        Hallo Sylvia, eindelijk terug op de been en dus tijd en zin om me op andere thema´s te focussen dan strikt persoonlijke. En dus ook op jouw vraag.
        Het onderscheid tussen een kortverhaal en een cursiefje is eigenlijk vrij relatief. Ieder zal het wel naar eigen aanvoelen definiëren.
        Het cursiefje is natuurlijk ook een verhaal. Als het te onderscheiden is van het kortverhaal, dan kan het daarom niettemin als een subcategorie van het verhaal bestempeld worden. Als het binnen de categorie van het verhaal iets eigens heeft, waardoor het zich onderscheidt van het kortverhaal, dan ligt het onderscheidende voor mij in het samen voorkomen van twee karakteristieken. Ten eerste, het cursiefje heeft een zeer eenvoudige structuur, het is een rechtlijnig verhaal, dat, ten tweede, in de eerste persoon (enkelvoud of meervoud) geschreven is. Het kortverhaal daarentegen is in de derde persoon geschreven, en/of heeft vaak een wat ingewikkelder structuur dan het cursiefje.
        Ik schrijf weinig kortverhalen, maar ééntje dat ik geschreven heb, zal ik – ter uwer attentie  - straks publiceren onder de titel ‘Bevrijd’. Dat stukje is voor mij langs geen kanten een cursiefje te noemen, daarvoor is alleen al de structuur niet eenvoudig genoeg: het vertelt namelijk een gebeurtenis vanuit drie verschillende perspectieven. Het is weliswaar driemaal in de ik-vorm geschreven, maar dat is niet de auteur, doch telkens één van de drie personages die worden opgevoerd.
        Al bij al blijft het onderscheid tussen cursiefje en kortverhaal wat arbitrair, en overlappen de twee categorieën elkaar gedeeltelijk, net zoals in de concrete gevallen de stukjes deels de eigenschappen van het éne en deels de eigenschappen van het andere kunnen hebben. Dan beslist de auteur maar hoe hij zijn stukje benoemt.
        Het onderscheid tussen column en cursiefje is makkelijker te definiëren. Het allereerste stukje dat ik hier ooit gepubliceerd heb, betrof juist dat onderscheid. Je kan het wel terugvinden
      • lieven nvandekerckhove 03.06.21
        Hallo Sylvia, ik kom op je vraag terug. Ben nu even 'off line'
    • Sylvia Schalken 21.06.21
      Lieven ik heb je uitgebreide reactie ontvangen. Heel erg bedankt dat je de moeite hebt willen doen om hier uitleg over te geven.
  • ZELF MEEDOEN

    Eerst inloggen s.v.p.! Meedoen is alleen mogelijk voor leden. Nog geen lid? Je kunt je gratis registreren als lid.