Ik kijk naar mijn beeldscherm en zie Trump aanhangers met tandeloze smoelwerken.
Moeders die met glazige blikken de camera inkijken. Hun knauwende stemmen zijn een ware aanslag op mijn gehoorzenuw. Ik zie bolle buiken, omhoog kruipende t-shirts; met hun icoon erop bedrukt. Het einde van een tijdperk is aangebroken, desondanks staat de grote houtskool Barbeque vol aan en zie ik Monsterburgers gedrapeerd met klodders mayo. Jengelende kinderen dringen zich naar de voorgrond.
Op de achtergrond zie ik een levensgroot kruis ...
De afbeelding van Trump is met spijkers eraan vastgenageld.
Wil je dit artikel delen?
Denk ik ook deze ochtend
In ons lege huis
Denk ik ook deze ochtend
In ons lege huis
Steeds vaker bekruipt mij een unheimlich gevoel, alsof mijn schrijfsels aan dovemansoren zijn besteed. Vulsels voor mijn mannelijk ego, verlengstuk van... “Pfff,heb je hem weer,” zei mijn beste...