Vorig jaar rond deze tijd woonden we in een klein appartement aan de rand van de Schilderswijk. Waarom en hoe we daar terecht kwamen is een heel ander verhaal. Maar; het was zo.
Waar in onze huidige woonplaats, Zierikzee, zo'n beetje alle huizen versierd zijn met kerstklokken, sterren, lampjes en natuurlijk 't kribbeke van Jesus was dat in Den Haag wel anders.
Wij woonden aan een singel met aan weerszijden appartementen met vier verdiepingen. Wanneer je aan het begin van de straat ging staan zag je helemaal nergens versiering, lampjes of gezelligheid. Sterker nog; juist in die tijd was er een probleem met de ondergrondse vuilcontainer waardoor vuilniszakken over de straat uitgespreid lagen. Geen fraai gezicht dus.
Er was slechts één woning die het leed van de gehele straat in een keer wist weg te vagen. Het huis van Annie en Ben; Tante An en haar 'bromkont', zoals ze haar man gekscherend noemde woonden op de onderste verdieping van het complex. Tante An was een schat van een mens. Vriendelijk en met 't hart op de tong. Al in het eerste gesprek dat ik met haar voerde wist ik over haar katten, de nog enige levende parkiet, haar zoon die bij de politie zat en dat 'bromkont' soms wel eens te diep in zijn glaasje kon kijken en daardoor akelig gevallen was. Zij zelf begon nu ook te kwakkelen waardoor zij buiten tegenwoordig met een rollator op pad ging. 'Maar je hoeft je geen zorgen te maken hoor, wijffie, ik heb altijd een paraplu bij me voor als iemand probeert mijn tas te stelen.'
Het huis van An was van boven tot beneden versierd met kerstballen, slingers en lichtjes. Er stond zelfs een heuse kerstman mét arreslee in haar mini-voortuin. Ik kan me herinneren dat wij tegen elkaar grapten dat ze misschien wel in haar eentje de opbrengst van Eneco, de energieleverancier, op zou brengen. Ik had mijn hulp nog aangeboden met ophangen van alle tierelantijnen die zij heel resoluut en vriendelijk had afgeslagen. 'Dat doe ik al jaren zo, wijffie, dus dat gaat dit jaar niet anders zijn.'
Wat een heerlijk mens, die Tante An. Toen ik vanmorgen opstond moest ik er opeens aan denken. Ik ben benieuwd hoe het met haar gaat.
Enthousiast over deze inzending?
Jouw commentaar toevoegen? Schrijvers stellen je tips en opmerkingen op prijs. Dat is mogelijk in de tekstbalk
Wees de eerste om commentaar te geven.
Gebruikerswaardering: 5 / 5
Meer publicaties lezen of zelf meedoen aan een schrijfactiviteit?
Klik op een van de mogelijkheden.
Klik op een titel om de inzending te lezen.
Eerst inloggen s.v.p.! Meedoen is alleen mogelijk voor leden. Nog geen lid? Je kunt je gratis registreren als lid.