Sprookje

© yves goudket op 22.12.2022.

Het erwtje

Er was eens lang geleden, een erwtje Piwi genaamd, Piwi was het zoontje van meneer en mevrouw
Boon. Hij hing maar wat rond op het veld tot op zekere dag men hem plukte, men hem grondig waste en
men hem in een bokaaltje stopte samen met duizenden vriendjes.
Piwi huilde erg hard in het begin omdat hij helemaal niet makkelijk zat in de bokaal. Na een tijdje leerde
hij zijn makkers Groentje en Lichtgroentje kennen en vond hij het al wat prettiger in die bokaal ! Ze
werden dikke vrienden en zaten met hun gedrieen knusjes en gezellig aan het raam van de bokaal. Piwi
keek naar buiten en zag dat ze werden opgeladen in een groot ding op wielen, na een tijdje werd het
donker en hoorden Piwi en zijn vrienden niks anders meer dan het geronk van een motor, af en toe
werden ze flink door elkaar geschud.
Na enkele dagen werden ze gewekt door een verschrikkelijke knal.
"Hee, wat gebeurt er ? " schreeuwde Piwi.
"Kweetniet" zegden Groentje en Lichtgroentje in koor. En een gerinkel en geklingel en geklangel volgde
na de knal.
Plots bevonden ze zich op straat, want alle bokalen waren kapot. Het was aan de rand van een bos. Het
grote ding met de motor lag op zijn zijkant en pufte zachtjes.
Piwi zei tegen zijn vriendjes : "Kom , we gaan er vandoor !" En zo snel hun dunne beentjes hen konden
dragen rollebolden ze weg. Ze gingen het struikgewas in en na een tijdje kwamen ze bij een rivier.
"Als we nu eens een vlot maken " stelde Groentje voor. "Een vlot ? Hoe ? " zei Lichtgroentje.
"Met takjes, kijk er liggen genoeg takjes op de grond !" antwoordde Groentje. Als gekken begonnen ze
met hun drieen takjes te sprokkelen en aan elkaar te knopen met gras.
"Voila " zei Piwi na enkele uren, "ons vlot is af !".
Een paar minuten later dobberden ze met hun drieen op het vlot de rivier af. Na enkele uren
stroomafwaarts te gaan kwamen ze in een stad aan.
Wat een zicht, ze zagen een grote toren en enkele prachtige oude gebouwen, soms gingen ze met hun
vlot onder een brug en links en rechts van de grote rivier stond een bordje met 'SEINE' op.
"Verdekke," zei Piwi, " ik denk dat we in Parijs zijn ".
"P'rijs ? Wa is da " zegden Groentje en Lichtgroentje in koor.
"Hebben jullie dan niet goed opgelet op de erwtenschool misschien ? " vroeg Piwi en hij was een beetje
op zijn groene teentjes getrapt. Zijn beide vriendjes schudden het hoofd. Piwi draaide zich
verontwaardigd om.

"Kijk, daar staat de Eifeltoren en daar is de Notre-Dame" en Piwi wees de gebouwen aan. "De Notre-
Dame is een oude kerk waar vroeger nog Quasimodo heeft gewoond " zei Piwi.

"Hoe heet dat beest ? "vroeg Groentje.
"Laat maar " mompelde Piwi. Dan vielen ze wat later alledrie in slaap. Wat later werden ze gewekt omdat
het vlot plots enorm begon te schokken. Ze wreven zich de groene oogjes uit en keken rond, vlak naast
hen vaarde een enorme boot en ze moesten zich stevig vasthouden aan het vlot. Nog een uur later
kwamen ze op een groot water aan.
"Dit is de Atlantische oceaan "sprak Piwi.
"D' atalantiese wat ? " zei Lichtgroentje.

Piwi besefte dat zijn beide vriendjes niet erg snugger waren en reageerde niet. Hij vroeg hen beleefd om
hun erwtenmond te houden en te luisteren.
"Ik denk dat we binnen enkele uren in Afrika zullen aankomen, dat is een mooi land, waar allemaal blije
mensen wonen".
Groentje en Lichtgroentje keken elkaar aan.
"In dat land is er ook veel armoede en ook oorlog, de kindjes worden er soms doodgeschoten door de
oorlog " zei Piwi. Een traan verscheen op Groentje's gelaat, Lichtgroentje veegde ze weg.
"Kijk, ginds ligt China " en Piwi wees over de oceaan. In de verte zagen ze een strand en er liepen gele
mensen op.
"China is een zeer groot land en daar eet men geen erwtjes maar rijst " verklaarde Piwi.
"Oh, laten we dan maar daar gaan wonen, ik wil niet opgegeten worden !" zei Groentje.
"En ik ook niet, want ik wil niet tussen wortelen of zo belanden, ik haat wortelen !" zei Lichtgroentje.
"Geen schrik vrienden, ik zorg er wel voor dat we met ons vlot op een goede bestemming geraken ! " zei
Piwi weer. Enkele dagen later wees Piwi naar de horizon.
"Kijk, ginds ligt Amerika, dat noemt men het beloofde land, als je heel goed kijkt zie je de skyline van
Manhattan".
Groentje en Lichtgroentje gaven hun ogen goed de kost en genoten van het zicht en de uitleg van hun
vriend Piwi. Na lange tijd varen kwamen ze ook voorbij Egypte, Israel, Chili, Spanje, Frankrijk,
Denemarken en nog heel wat andere landen. Dagen later kwamen ze in een klein landje aan, het bleek
Belgie te zijn, volgens Piwi.
"Ik denk dat we nu in Belgie zijn " zei Piwi.
"Maar dan zal men ons oppakken en opeten " schreeuwden zijn vriendjes. Ze hadden dit nog maar net
geroepen of een grote golf gooide hun vlotje op het strand. Toen ze verdwaasd op het strand lagen
werden ze opgepakt door iets. Ze keken naar boven en zagen een lief blond jongetje dat hen zachtjes in
zijn hand hield.
"Ooh, dit zijn mooie erwtjes voor in de les biologie " zei het kereltje. Hij stak de drie vriendjes in zijn
broekzak, de volgende dag nam hij ze mee naar school en hoorden ze iemand iets vragen.
"En...jongens, hebben jullie allemaal jullie erwtjes bij ? " vroeg een grote dame.
De kleine jongen haalde de drie vriendjes uit zijn broekzak. Plots stonden er wel dertig jongetjes rondom
hem.
"Wel, wel, waar heb jij die mooie en grote erwten gevonden ? " vroeg de dame.
"Ja, ik heb ze gevonden juf, echt waar !" zei het jongetje. "Okee kinderen, allemaal terug op jullie plaats
nu dus je weet het als je thuiskomt steek je de erwtjes in een stuk spons en doe er water bij en laat me
weten wat er gebeurt na enkele dagen, okee ? "
De kleine jongen reed wat later met zijn fietsje huiswaarts. Hij ging naar de garage en zocht een spons,
hij knipte er een groot stuk uit en stopte dat stuk in een glazen bokaaltje, dan stopte hij er de drie
vriendjes in en goot er water bij.
"Lekker hee " zei Piwi " zo'n douche ".
"Ja tof, maar ik krijg precies wat scheuten links aan mijn lijfje " zei Groentje. "Ik ook " zei Lichtgroentje.
Ze waren verbaasd en een beetje bang. Vanop de vensterbank zagen ze dat het kereltje in de tuin
speelde met zijn hond. De zon maakte hun erwtenvelletje lekker warm en ze vielen in slaap. Na een
lange tijd werden ze wakker en konden ze hun ogen niet geloven, de pot zat vol bladeren die uit hun lijfje
kwamen en de pot werd zelfs te klein voor hen. Elke dag kieperde het jongetje er nog wat water bij.

Na drie weken werden ze in de grond gestopt en de drie kameraadjes voelden zich uitstekend alsof het
zo moest zijn, ze voelden zich geweldig ! "Misschien tot kijk vriendjes " zei Piwi en hij knikte naar
Groentje en Lichtgroentje alvorens het jongetje hem in de grond stak. Ze knikten terug en werden later
ook in de grond gestoken.
Na enkele weken stonden er op die plaats drie reuzenstruiken met bonen aan, zo groot als
sinaasappels.
"Wel buurman, waar heb jij die superbonen gehaald ? " vroeg een man aan de vader van het kereltje.
"Mijn zoontje heeft die gevonden beweert hij !".
Na alweer enkele dagen werd plots de grond omgewoeld, als bij toeval belanden Piwi, Groentje en
Lichtgroentje weer bij elkaar. De plantjes die uit hun lijf groeiden warren weg, hun haar was weg en ze
hadden vele rimpels, ze voelden zich moe maar gelukkig.
"Ja" zei Piwi" we hebben goed gewerkt denk ik ", en de papa van het kind gooide de reuzenbonen in een
mandje en droeg ze in het huis.
"Prachtig schat, dat zal smaken " zei een vrouwenstem.
Piwi, Groentje en Lichtgroentje keken elkaar lachend aan. Nog weken lagen ze in de zon te genieten van
hun oude dag. Als ze zich verveelden vertelde Piwi over de vele landen die ze bezocht hadden. En op
een heldere sterrennacht, kwam de erwtengeest hen rustig halen, met zijn drieen vlogen ze naar de
eeuwige erwtenvelden waar ze nog lang en gelukkig leefden en later erg wijze erwtengeesten werden...