‘Hoe is het nu, Jaap?’
‘Het is even wennen. Ze weten me overal voor te vinden omdat ik er de tijd voor heb. Vinden ze. Dat zeggen ze niet zo, eerder met woorden als ‘je vindt het toch niet erg?’ Zo wordt er altijd wel iets ‘gevonden’. ‘Het is beter voor je als je in een bepaald ritme blijft.’ Ook voor mijn cholesterol en bloeddruk, voor het geval dat die te hoog zouden zijn. En ik had me nog wel zoveel voorgenomen. Ik ben nu aan het witten en schilderen.’
‘Dat is toch goed?’
‘Bij mijn zoon. Het vooruitzicht was heerlijk. Ik hoefde er nooit meer op te letten op tijd naar bed te gaan. Een late talkshow kijken en daarna de herhaling van een andere. ‘s Morgens een uurtje langer blijven liggen als het nat en donker is. Reistijd? Van de wc via het koffiezetapparaat naar de brievenbus en weer terug. M’n krantje en kopje koffie; niet langer meer to-go in een overvolle trein, als er tenminste geen blaadjes op de rails lagen.’
‘Kom je vanavond een biertje halen, Jaap? Er is voetbal.’
‘Nee, morgen vroeg op. Oppassen bij mijn dochter. Vindt mijn kleinzoon zo leuk, vindt ze.’
‘Morgenavond dan?’
‘Nee, dan ben ik kapot en ga ik vroeg naar bed.’
‘Op zaterdagavond…?’
‘Het is even wennen.’
