Uit waargebeurde verhalen
Titel: Opa Bakkebaard
Het waren mijn laatste dagen in het basisonderwijs (2006). Een nieuwe uitdaging in het voortgezet onderwijs lag voor mij in het verschiet. In die laatste dagen vroeg een collega of ik een uurtje op groep 1 en 2 zou willen passen. Natuurlijk. En daar zaten de rakkers al op de meester Jan te wachten. Tja, wat doe je in zo’n uurtje met van die hummeltjes? Ineens wist ik het. “Kennen jullie het liedje van opa Bakkebaard?” Nou, dat liedje kenden ze wel. Nadat opa Bakkebaard zijn huisje had aangeveegd met een bezem, gingen we improviseren op het aanvegen met ………. “Hij veegt de vloer aan met een tandenborstel, ” riep een blond meisje. En wij weer zingen. De stemming zat er meteen goed in. “Hij veegt de vloer aan met een wc-borstel,” schreeuwde een klein ondeugend kereltje. Iedereen lag in een deuk. En wij weer zingen. Ik merkte, tot mijn grote schrik, dat het feestje uit de hand begon te lopen. De kleuters stonden op de stoelen en tafels te dansen van plezier. Wat was ik blij en opgelucht toen de juf, met een diepe rimpel in haar voorhoofd, de klas binnenkwam en de les van mij overnam.
Zeven jaar later (2013).
Mijn taak was, tijdens de open dagen van het Roelof van Echten College (voortgezet onderwijs), op de gang te staan, ouders en leerlingen wegwijs te maken over de verschillende activiteiten bij ons op school. In de gangen en lokalen was het een drukte van belang en regelmatig werden er aan mij vragen gesteld. Na een uurtje zag ik in de verte een gezinnetje aankomen waarvan de jongen mij maar bleef aankijken. Hij lachte en fluisterde: U bent toch meester Jan van de Morgenster?” “Ja zeker.” Weet u nog” ging de jongen verder” dat we het liedje van opa Bakkebaard hebben gezongen? Wat hebben we gelachen, hè meneer? “Dat je je dat nog kan herinneren?” antwoordde ik. Nadat we even hadden bijgepraat, liep het gezinnetje verder en ik keek ze na. Ik dacht: ”Als je zoiets luchtigs na zeven jaren je nog kan herinneren, hoe zal het dan zijn wanneer je op school gepest bent of andere nare ervaringen, met leerlingen of leraren, hebt ondervonden?
Op losse schroeven... Zittend op een vreemd bed, denk ik na. Het kraakt. Er missen schroeven. Was het zoals ik het verwacht had? Was het zoals ik het gehoopt had? Was het zoals het me toegezegd was? Op...
Dus ga vooral zo voort!
Ik kan me goed voorstellen dat een voorval als dit jou bijblijft. Maar waargebeurde verhalen (anekdotes?) zijn niet altijd heel interessante voor anderen, en juist in je schrijverij mag je je belevenissen ook mengen met wat fantasie. Je schrijfstijl (formuleringen, structuur, vocabulaire) vind ik daarvoor leuk genoeg.
Vriendelijke groet, Vincent de Strenge