Zijn hand was al bij de geboorte grotesk te noemen en het eerste wat de dienstdoende arts ontwaarde was een klauw, die zich door de bloederige massa heen een weg naar buiten baande.

Gevolgd  niet door de geboorteschreeuw maar vader die zich wezenloos schrok, toen hij voor de eerste maal oog in oog kwam te staan met  de klauw.

Moeder baarde een verder gezonde zoon, die niets mankeerde, behalve dan  een hand  met het aanzicht van een kermisattractie.

Zoontje groeide op en op school was hij een buitenstaander en een zonderling, al vanaf dag een.

Zijn hand was mikpunt van vele pesterijen en de meisjes in de klas staken hun afkeer niet onder stoelen of banken , desondanks blonk  hij uit wat intelligentie betreft en  feilloos  citeerde hij uit het  schrift van  de klauw. Ver voor onze jaartelling was er namelijk een stam geweest  van klauwachtige wezens, hun linkerhand  scheen grotesk te zijn geweest en was klaarblijkelijk in het bezit van magische krachten en werd ook wel de toverhand genoemd.

Deze  magische hand  scheen afkomstig te zijn van de oppergod Zeus en  het  verhaal ging  dat de specifieke vorm zijn oorsprong vond  in  een creatuur van gene zijde, die zijn klauwen sloeg in om het even wie. Zo omschreef de mythe zijn groteske hand als een voortvloeisel van de oppermacht. De pijn en eenzaamheid werden er echter niet minder om.

Op School slaagde hij ternauwernood en het schoolbal was niet aan hem besteed.

Moederziel alleen zat hij op de zolderkamer zijn hoefnagels te knippen en zijn klauw te fatsoeneren, de aanblik die de spiegel hem bood sneed dwars door zijn ziel.

 Zijn toekomst zag hij somber in en hij vreesde het ergste, nooit zou  hij een vrouw vinden of kinderen krijgen, immers ook zijn  DNA was vervlochten  met de klauw  en zodoende  stevende hij af op een voortijdig einde. Diezelfde nacht sloeg hij de klauw aan zichzelf.