Sylvia Schalken

Klits, klats, klaandere...

© Sylvia Schalken op 17.03.2021.

Er zijn redenen genoeg waarom ik bijna dagelijks een wandeling wil maken. Met gemak kan ik er 60 noemen, maar dat zal ik je niet aandoen. Vijf lijkt mij voor dit verhaal wel voldoende.
 
Ik ga wandelen, omdat het soms zó’n lekker weer is dat binnenblijven beslist geen optie is. Dan heb ik gewoon de onweerstaanbare drang om buiten te zijn en als ik daar dan toch ben, nou dan loop ik meteen maar wat. Andere keren vind ik het – met professor Scherder in gedachten – pure noodzaak om een ommetje te maken. Niet alleen om het lijf, maar vooral ook om het brein in beweging te houden. Volgens de professor gaat na 20 minuten lopen alles stromen en deze bijzondere gewaarwording wil ik maar al te graag meemaken. Dan weer zijn er van die momenten dat de muren op mij afkomen en dat ik echt even aan dat beklemmende gevoel van ‘opgesloten zitten in de lockdown’ moet ontsnappen.
 
Daartegenover staat dat er ook elke week wel momenten zijn dat ik met iemand afgesproken heb om een flinke wandeling te maken. Dan zet ik een mooi tochtje uit via wandelknooppunten, klompenpaden of gps of volg ik de route van een Trage Tocht en geniet ik van de kilometers die moeiteloos weggevreten worden. Zo’n tocht is altijd goed voor mooie verhalen over hoe mijn wandelmaatje en ik in het leven staan. Want wandelen en praten gaan opmerkelijk goed samen. Wandelen maakt de weg vrij om openhartig en eerlijk te zijn. Niet gek dus dat steeds meer therapeuten wandeltherapieën aanbieden. Al lopend kom je tot grootse inzichten, oplossingen en creatieve ideeën.
 
Maar er zijn ook momenten dat ik wel ga lopen, maar bij God niet weet waarom. Dan zit het hoofd propvol en is het gemoed bezwaard. Dan is de moed zó ver in mijn schoenen gezakt dat elke stap moeizaam gaat. Vandaag was zo’n moment. Ik was al vroeg naar de stembus gelopen en plakte er geheel doelloos nog een rondje achteraan. Het hoofd piekerde over de aanstaande formatie. Zou alles gewoon doorgaan zoals het was of zou er nu toch echt nieuw leiderschap op gang komen? Het hart somberde over de gevolgen voor kroegbazen, winkeliers, ouderen en jongeren nu de derde golf zich onmiskenbaar manifesteerde. Mijn voeten waren zwaar onder zoveel gewicht. Lopen, lopen, lopen. Ik had helemaal geen zin en nog minder energie.
 
En terwijl de mineur het dreigde te winnen, moest ik opeens aan een versje denken dat mijn moeder vroeger altijd zong als wij kinderen tijdens het oersaaie, zondagmiddagkuiertje weer eens liepen te dreinen en te dralen. Dan zette zij er flink de pas in en zong ze uit volle borst: “Klits, klats, klaandere. De ene voet voor de aandere”. Schaamteloos ging ze ons voor. En ze ging maar door totdat wij kinderen meededen en we uiteindelijk vrolijk door park of straat paradeerden.
 
“Wat toen werkte, moet nu ongetwijfeld ook nog van waarde zijn”, zei ik zachtjes in mezelf. En in gedachten begon ik het versje op te zeggen: “Klits, klats, klaandere. De ene voet voor de aandere.” En net als vroeger duurde het ook nu even voor ik de smaak te pakken kreeg, maar de dreun van het versje begon te werken. En jawel hoor: daar zette de ferme pas zich al in, werd de rug gerecht en ging het hoofd in top. En zachtjes mijn mantra scanderend, want zo’n durfal als mijn moeder ben ik nooit geworden, zette ik mijn wandeling voort. Om een uur later met een fris hoofd en opgeruimde geest weer thuis te komen.
 
Dat was de vijfde reden om te gaan wandelen. Omdat je ‘klits, klats, klaandere, gewoon de ene voet zet voor de aandere’.
Geplande einddatum publicatie van deze inzending:
10-05-2023

Hits: 537

Enthousiast over deze inzending?

Dank voor het lezen van de inzending van deze schrijver. Je kunt nu een reactie geven, meer publicaties lezen of bijv. zelf meedoen aan een schrijfactiviteit. Klik hieronder s.v.p. op de gewenste mogelijkheid!

KORT VERHAAL

Een kort verhaal kenmerkt zich doordat de handelingen, gedachten en gesprekken van de personages zijn georganiseerd in een plot van komische, tragische, romantische, satirische of andere aard.  Een kort verhaal is altijd een compleet en zelfstandig leesbaar verhaal. Bij een kort verhaal geven we de voorkeur aan maximaal 1000 woorden.