Lieven Kattestaart

In de bonen

© Lieven Kattestaart op 02.10.2022.

Ik ben, zoals zovelen onder u, een fervent koffiedrinker.

Geef mij s' ochtends een kopje vloeibaar zwart, en zelfs de Hollandse regen die met bakken naar beneden komt krijgt nog een gouden randje.
Een heerlijk vers gezet kopje, van geurige en zelfgemalen bonen.
De hemel op aarde.

Niks te suiker, niks te melk. Puur, zoals koffie ooit bedoeld was. Voordat legioenen 'experts' hun tengels uitstaken naar iets waar sowieso niets aan te verbeteren viel.
In eender welke supermarkt grijnzen de geselecteerde koffieverkrachters je aan. Koffiemelk, koffiesiroop en niet te vergeten koffiecreamers. De vele vreemdsoortige poeders die claimen uw koffie nog zachter en romiger te maken.
Zachter? Romiger? Koffie hoort je te treffen met de volle kracht van eigen aroma, zonder afgezwakt te zijn met allerhande bestuivingen van iets wat ooit uit een koe kwam.

Ook biet, riet, en chemisch broertje aspartaam teisteren de goedwillende drinker die purist wenst te blijven.
Zoetjes, aanbevolen door afslankgoeroe's en hun vette volgelingen, worden vlotjes in de koffie gemikt. Ooit eens geprobeerd. Gaf mij het gevoel een kop aangelengde stopverf van een slecht jaar te hebben genuttigd. Toegegeven, in de verrassende afdronk waren op de achtergrond lichte tonen van allesreiniger en een hint van paracetamol te ontdekken.

Of wat te denken van koffiesiroop. Een vloeibare vergissing, die na de uitvinding van het vierkante wiel een eervolle tweede plaats verdient in de categorie nutteloos. Waardoor een fantastische volbloedkoffie een hazelnoot-aroma krijgt, en je dus net zo goed een pot Duo Penotti had kunnen aanlengen met heet water.

Als volgeling van het purisme ben je dan ook nergens veilig. Want ga je op visite, dan geeft men je, bekend staande als notoire zwartdrinker, pure koffie. Maar dan wel gezet in samenwerking met die andere valkuil in koffieland: de koffie-pad. Die laatste doet zijn naam eer aan, want pet is het.
De leuke schuimkraag bovenop doet zeer professioneel aan, maar een teugje later weet je weer precies waar de grootgrutter zijn laatste oogst van miskleun robusta heeft gelaten. Een tweede kop van deze belediging van alles wat koffie moet zijn, dient dan ook gemeden te worden als de bacil van Yersin.

Ook in eigen huis blijf ik een roepende in de arabica-woestijn. Want mijn vrouw verwijt me een koffiesnob te zijn, die overdrijft met zijn gezeur. Ze drinkt zelf dan ook oploskoffie van een zeer obscuur eigen merk.
En weet deze verhemelte-verkleving nog te verergeren door het toevoegen van twee klonten tandbederf.

Ooit wist ik de hand te leggen op blue mountain-coffee uit Jamaica. Nectar van de goden, en net zo duur. Het mocht niet baten.
Na één teugje was haar oordeel: brrr...bitter! En schoof ze haastig poeder en suiker weer naar pole position. Nadat de koffie zijn gewenste middelmatigheid bereikt had, kon ze het met een gerust hart drinken.
Chateau Pétrus verdunnen met 7-up tot je pleegzuster bloedwijn krijgt, daar leek het nog het meest op. Hoorde ik daar een barista vloeken?
En dit is dezelfde vrouw die me met de deegroller te lijf wil als ik, zonder eerst van haar soep te proeven, een scheutje Maggi wil toevoegen.

Maar het kan altijd nog erger in dit aardse koffie-tranendal.
En dat slaat op de 'koffie' die op mijn werk uit de automaat komt. Een drab welke met geen pen te beschrijven is. Iedere koffieboer hiermee in verband gebracht, schoot zichzelf ter plekke een blauwe boon door het hoofd, zoveel is zeker. Het spul laat, wat mijn vrouw onder 'een lekker bakkie' verstaat, kansloos achter zich in de wedstrijd om het meest blaartrekkende brouwsel aller tijden. Een vocht dat al menig argeloos drinker een huiver-huig bezorgde, en visioenen van Zwarte Magica als kantinejuffrouw.

Deze computergestuurde Frankenstein hoest vele verschillende varianten van zijn gif op. Zwart, latte, espresso, cappuccino, you name it. Alle even weerzinwekkend.

De cappuccino is nog het best te drinken volgens mijn collega's. Waaronder velen cum laude afgestudeerd op het onderdeel smaakvervlakking. Ze bedoelen dat door het toevoegen van scheepsladingen opgeklopte topping je zintuigen voor anderhalve seconde denken met een echte cappuccino van doen te hebben. Een chemische goocheltruc waar Hans Klok een moord voor had gedaan.

Wat de espresso betreft komt het er op neer dat de machine gewoon minder water geeft bij een zwarte koffie. Daarmee tevens de kans op maagwand-perforatie voor de drinker een stuk dichterbij brengend. Er zijn collega's afgevoerd die na het drinken van dit bocht het woord 'overwerk' bezigden. Verschrikkelijke taferelen, zeg nou zelf. Algehele paniek, en de afdeling moest daarna worden ontsmet met tranquillizers.

Eenzelfde soort consternatie nam ik eens waar op de ochtend dat de koffiemachine het begeven had.
Een zwarte dag in ambtenarenland. Ontredderd schoolde men samen rond het dode monster, hopend dat door gezamenlijk schudden aan het gedrocht deze zijn bekertjes ersatz-ellende alsnog zou uitspuwen.
Een klauwhamer gebruiken om je Iphone te repareren komt er nog het dichtste bij. Het werkte dan ook niet, en zonder hun ochtendlijke shot slootwater ging men tenslotte morrend en licht getraumatiseerd aan het werk.

Rest nog de prangende vraag waarom zovelen met de smaak van verbrand rubber op de tong de werkdag willen beginnen. Al heb ik daar wel een verklaring voor.

Het is namelijk gratis.

Wij zijn een volk van benepen kruideniers en koopzegel-likkers. Die, op de dag dat zuurstof belast wordt, blauw aan zullen lopen.
Dus gratis koffie, hoe slecht ook, slaan we nimmer af. Ook al trekt na iedere slok je hoofdhaar verder naar binnen.

Een dermate treurig feit dat je er bijna depressief van zou worden. De beste remedie daartegen?
U raadt het al.

Een lekker bakkie troost. 

Geplande einddatum publicatie van deze inzending:
01-11-2024

Enthousiast over deze inzending?

Dank voor het lezen van de inzending van deze schrijver. Je kunt nu een reactie geven, meer publicaties lezen of bijv. zelf meedoen aan een schrijfactiviteit. Klik hieronder s.v.p. op de gewenste mogelijkheid!

Voorwaarden KORT VERHAAL

Een kort verhaal kenmerkt zich doordat de handelingen, gedachten en gesprekken van de personages zijn georganiseerd in een plot van komische, tragische, romantische, satirische of andere aard.  Een kort verhaal is altijd een compleet en zelfstandig leesbaar verhaal. Bij een kort verhaal geven we de voorkeur aan maximaal 1000 woorden.
Hits: 350

OVERZICHT LEDEN

Klik hier!
Lekkerboek voor betaalbaar leesplezier
Tweedehands boeken
Nu opruiming!

Epski: Way too many freaks

- Klik hier om de boekenetalage te bezoeken!-

Nu nog te bekijken:

Inzendingen in deze schrijfactiviteit waarvan de publicatieperiode binnenkort vervalt. Vind je een inzending de moeite waard en vind je het jammer als deze zou verdwijnen? Leden kunnen de publicatieperiode verlengen!!
Schrijverspunt

© 2023 / Sitemap