Die winteravond vertoefde ik in een Parijs cafeetje nabij de Eiffeltoren om naar het WK Voetbal 2022 te kijken. Argentinië en Frankrijk zouden de finale spelen. Ik supporterde uiteraard voor 'Les Bleus' vanwege mijn Franse roots.
Mijn Normandische vriend Jerom, een gepensioneerde bankbediende, blies die dag 65 kaarsjes uit en ik wilde dat samen met een honderdtal Franse supporters vieren terwijl we de match op een groot tv-scherm zouden kunnen volgen. Kinderen wapperden fier en opgewonden met hun vlaggetjes. Enkele opa's zwierden met hun wandelstok bij elke aanval van hun idool Mbappé. Met de twee kachels erbij was het daar hartverwarmend.
Maar Lionel Messi en Angel Di Maria scoorden al snel voor Argentinië 2-0. Er hing al veel te snel een ontgoochelde stilte in ons cafeetje.Want even leek het een zeer saaie match te gaan worden. Ik zag de blik van de barvrouw: Is het nu al over en out? Maar toen kwam Frankrijk in de slotfase weer in de wedstrijd dankzij twee goals van Kylian Mbappé. Gejuich alom. Tijdens de tweede verlenging scoorden opnieuw Messi en Mbappé elk met een strafschop. Zo prijkte er 3-3 op het bord. Toen moesten er penalty’s worden genomen. De fans hielden hun adem in.
De vijfentwintigjarige Montiel trapte de beslissende elfmeter binnen.Het stadion in Qatar daverde op zijn grondvesten van Argentijnse vreugde! Les Bleus, Jerom alsook president Macron staarden mistroostig voor zich uit.
Groot feest in Buenos Aires en andere steden. In Frankrijk zorgden relschoppers echter voor grimmige taferelen. Van Parijs tot Lyon of Nice liep het lelijk uit de hand.
Mijn jarige vriend en ik zwegen in zijn autootje toen we die kille donkere nacht weer naar België reden.Toen we voor het rode stoplicht stonden klonk er naast ons plots luid een song vanuit een blauwe Corvette met Franse nummerplaat. Het was een song die wij allebei graag hoorden en dus zong ik samen met Jerom uit volle borst mee:
I'm blue, da ba dee da ba di
Da ba dee da ba di
Da ba dee da ba di
Jawel, het nummer 'I'm blue' werd uitgebracht in 1999 ! Het was destijds een monsterhit voor de band met de naam 'Eiffel 65'!
Onze avond kon niet meer stuk! Vrolijk zongen wij verder in het Frans: je suis bleu, bleu bleu...
