Lieverd, het is alweer de driehonderdvijfenzestigste dag dat je niet meer op de IC ligt. Er is een volledig jaar voorbij gegaan zonder jou.
Een jaar waarin ontzettend veel is gebeurd. Allemaal dingen die ik zo graag met je had willen delen. Zoveel momenten dat ik iets aan je had willen vragen.
Ik heb gehuild, heel veel gehuild. Maar ik kreeg vanaf het allereerste moment zo hartverwarmend veel steun van iedereen die belangrijk voor ons is. Het had je goed gedaan als je had geweten dat het échte vrienden zijn en dat ik me daardoor eigenlijk nooit alleen hoef te voelen.
Ik heb de caravan en jouw Spartamet in het voorjaar verkocht, met pijn in mijn hart.
Jouw auto staat er nog met alle spullen erin, net zoals je ze hebt achtergelaten. Ik kan er nog geen afstand van doen.
Ik weet dat je had gewild dat ik door zou gaan met leven. Dat doe ik, zo goed en zo kwaad als het kan. Ik weet dat je zou willen dat ik vrolijk ben en me gelukkig voel. Op enkele dagen na lukt het me om opgewekt te zijn.
Jammer genoeg heb ik wel last van een schuldgevoel naar jou. Vooral als ik bijvoorbeeld door iets moet schaterlachen. Ik voelde het ook toen ik aan het tuttelen was met plantjes in de tuin of toen ik complimenten kreeg over dat ik het leven positief blijf aanvliegen.
Ik mis je iedere dag. Ik hoop dat je dat weet. Ik hoop dat je trots op me bent want ik doe mijn best. Het is niet altijd makkelijk, zo zonder jou.
Enthousiast over deze inzending?
Jouw commentaar toevoegen? Schrijvers stellen je tips en opmerkingen op prijs. Dat is mogelijk in de tekstbalk
Wees de eerste om commentaar te geven.
Meer publicaties lezen of zelf meedoen aan een schrijfactiviteit?
Klik op een van de mogelijkheden.
Klik op een titel om de inzending te lezen.
Eerst inloggen s.v.p.! Meedoen is alleen mogelijk voor leden. Nog geen lid? Je kunt je gratis registreren als lid.