Dit is alweer dag zeven dat je op de IC ligt, bedenk ik me, terwijl de slagboom van het ziekenhuis zicht opent. Vijf dagen lang werd je slapende gehouden maar sinds twee dagen is de dosis slaapmedicatie verlaagd. Het is onduidelijk of en wanneer je wakker wordt.
Wanneer ik de IC afdeling oploop komt Jacque, de IC verpleegkundige, naar mij toe. 'Uw man maakt het een stukje beter dan gisteren. Vanmorgen heeft hij een poosje zelfstandig geademd. Als die trend doorzet kan hij binnenkort van de beademing af.'
Mijn ogen beginnen te fonkelen. 'Echt?! Dat is goed nieuws.' Ik durfde er eigenlijk niet meer op te hopen.
Ik voel mijn enthousiasme temperen wanneer ik door het kleine raampje van je kamerdeur naar binnenkijk. Je ligt er nog precies hetzelfde bij als afgelopen dagen.
'Hoi lieverd,' het lukt mij net om je, langs de rand van mijn spatbril, een kus te geven. Bah, ik lijk wel een marsmannetje met al die isolatiekleding aan.
Juist op het moment dat ik een stoel wil pakken zie ik een trekking rond je mond verschijnen. Leunend op de bedrand kan ik met mijn gezicht vlakbij jouw gezicht blijven zitten.
'Hey lieverd. Ik ben het. Zie ik het nou goed? Kan je me horen? Als je me hoort, beweeg dan nog eens.'
Mijn hart bonst bijna mijn borstkas uit. Yes! Langzaam zie ik dat er beweging komt in één van je oogleden. Heel even kijken we elkaar aan.
Boem. Je ogen sluiten zich weer. Je slaapt. Maar een mooier cadeau had ik niet kunnen krijgen vandaag.
17-12-2023 |
![]() | Jouw commentaar toevoegen? Schrijvers stellen je tips en opmerkingen op prijs. Dat is mogelijk in de tekstbalk hieronder of klik eerst op TOELICHTING voor de werkwijze. |
Wees de eerste om commentaar te geven.
![]() | Graag jouw waardering voor de kwaliteit van deze inzending: Stem 1=minimaal, 2=matig, 3= voldoende, 4=goed, 5=perfect. |
Eerst inloggen s.v.p.! Meedoen is alleen mogelijk voor leden. Nog geen lid? Je kunt je gratis registreren als lid.
Klik op een titel om de inzending te lezen.