Ewald Hagedorn

Het laatste commando

© Ewald Hagedorn op 29.10.2022.

Oorspronkelijk was het huidige politiebureau een van de vele buitenverblijven van de tsaar. Van hieruit organiseerde hij jachtpartijen voor zijn adellijke vrienden. Hier dronk hij Russische wodka, Schotse whisky en peperdure Franse wijnen en genoot hij van het buitenechtelijk liefdesspel met bevallige deernen en welgeschapen boerenknapen.
Tijdens de bloedige Oktoberrevolutie werd het tsarenverblijf door de bolsjewieken van boven tot onder leeggeplunderd en grotendeels vernield en toen de communisten eenmaal stevig in het zadel zaten, werd de uit Siberisch larikshout opgetrokken villa in rap tempo tot politiebureau omgebouwd. De donkere paardenstallen werden tot arrestantenverblijven omgetoverd en de eens zo chique en goed geoutilleerde keuken bleek uitermate geschikt als folterkamer. ’s Zomers, wanneer de luiken geopend waren, hoorde je tot in de wijde omgeving de ongelukkigen in hun doodsangst krijsen en janken van pijn en ellende.

Is het gek dat niemand van de dorpsbewoners ook maar een poot uitsteekt als het gebouw, op de Dag van de Arbeid nota bene, opeens op drie verschillende plekken in lichterlaaie staat? Stoïcijns kijken we toe, de handen demonstratief diep in onze jaszakken weggestoken. Enkele jongemannen staan er zelfs brutaalweg bij te grijnzen. Hoefsmid Vinokadrov steekt provocerend en duidelijk zichtbaar zijn duim naar me op. Verschrikt gebaar ik dat niet te doen. ‘Een verrader slaapt nooit, Evgeni,’ fluister ik hem toe, ‘houd je toch gedeisd. Laten we liever op huis aan gaan, voor ze rare dingen gaan denken.’

Yaroslav Akhmetov, de enige onderwijzer in ons dorp, wordt als eerste op verdenking van brandstichting gearresteerd. Evgeni Vinokadrov, de hoefsmid, imposant als een blok graniet, wordt een dag later van zijn bed gelicht en vrijwel tegelijkertijd de nog maar zestienjarige Leonid Yekorev. Ikzelf ben de vierde en laatste arrestant.
Net als mijn allerliefste Ljudmila onze twee maanden oude Aleksandra aan het voeden is, trappen acht politiemannen met veel geweld de achterdeur in. Beschermend posteer ik me voor mijn vrouw en mijn kind, terwijl ik me zo breed mogelijk maak. Zinloos. Vier man pakken me gelijktijdig hardhandig beet en slepen me over de vloer, door m’n eigen huis naar buiten. Achter me hoor ik Ljudmila schreeuwen en Aleksandra krijsen en ik vrees het ergste voor mijn lieve vrouw.

Natuurlijk is ons geweten brandschoon; evenzogoed bekennen we alle vier al spoedig schuld. Uiteindelijk bezwijken ook de taaiste kerels wanneer er roodgloeiende ijzerstaven onder de voetzolen, onder de oksels en tegen de knieholtes worden gehouden.
Osip Kuzmin, de ongekend wrede hoofdcommissaris, is zelf bij de verhoren aanwezig. Het schreeuwen van de gefolterde mannen klinkt hem als muziek in de oren en iedere bekentenis brengt een nieuwe decoratie op zijn toch al zo zwaar gedecoreerde borstpartij dichterbij.

De jonge Leonid komt er nog genadig vanaf. De rechter ziet een naïeve meeloper in hem en stuurt hem voor twintig jaar naar de gevangenis in Leningrad. Hoefsmid Evgeni wordt wegens vermeende medeplichtigheid voor onbepaalde tijd naar Siberië verbannen. Gebrek aan voedsel en jarenlange, loodzware dwangarbeid zullen hem ten slotte doen uitputten en zijn uitgemergelde lichaam zal uiteindelijk door de vrieskou bezwijken. Meester Yaroslav en ikzelf ten slotte worden letterlijk en figuurlijk als de aanstichters gezien en veroordeeld tot executie door het vuurpeloton.
‘Daar kan ik mee leven,’ mompel ik sarcastisch, maar wanneer ik Ljudmila achter in de zaal van de rechtbank hartverscheurend hoor snikken, breekt mijn hart.

Hier sta ik dan, in de vrieskou, en kijk in de loop van zes geweren. Zonet heeft het commando ‘Richten’ geklonken. Het volgende commando, zal ik waarschijnlijk niet eens meer bewust horen.

 
Geplande einddatum publicatie van deze inzending:
28-11-2024

Hits: 232

Enthousiast over deze inzending?

Dank voor het lezen van de inzending van deze schrijver. Je kunt nu een reactie geven, meer publicaties lezen of bijv. zelf meedoen aan een schrijfactiviteit. Klik hieronder s.v.p. op de gewenste mogelijkheid!

KORT VERHAAL

Een kort verhaal kenmerkt zich doordat de handelingen, gedachten en gesprekken van de personages zijn georganiseerd in een plot van komische, tragische, romantische, satirische of andere aard.  Een kort verhaal is altijd een compleet en zelfstandig leesbaar verhaal. Bij een kort verhaal geven we de voorkeur aan maximaal 1000 woorden.
Schrijverspunt

© 2023 / Sitemap