wilfred van Breda

Het kostuum

© wilfred van Breda op 22.01.2023.

 

Op een dag wilden we met ons allen, dat wil zeggen mijn vader Gerrit mijn moeder Astrid en ikzelf met de trein naar Amsterdam vanuit Emmer Compascum.
Dat moest omdat mijn vader zijn zinnen had gezet op een mooi kostuum en hij in ons dorp niets kon vinden wat hij mooi vond.
'Dan moet u naar Amsterdam,' had de verkoper gezegd.' Als u daar niet kan slagen, slaagt u nergens.'
'Mijn vader is niet eens geslaagd,' zei ik tegen de verkoper.'Hij heeft zelfs de lagere school niet afgemaakt.'
'Jij moet je mond houden,' zei mijn moeder.
'Ja,' zei mijn vader.' Anders sla ik hem dicht.'
'Hoe komen we daar.' vroeg moeder aan de verkoper.
'Waar?'
'In Amsterdam.'
'Met de trein is het snelste en makkelijkste.'
Omdat mijn vader niet alleen niet was geslaagd voor school, maar ook niet voor een rijbewijs moesten we dus met de trein.

Die dag namen we de fiets en reden naar het station, elk van ons met zijn eigen gedachten. Vader reed voorop en gaf het tempo aan, dan kwam mijn moeder en ik was de hekkensluiter. Onderweg passeerden we koeien uit Emmer-Compascum die ons aankeken alsof ze wisten dat we naar Amsterdam gingen.
Na dertig minuten kwam eindelijk het station in zicht en nadat we de fietsen bij elkaar aan de ketting en op slot hadden gezet gingen we het stationsgebouw in.
Mijn vader en moeder keken om zich heen naar de mensen die langs hen heen liepen op een manier alsof ze wisten waar ze naartoe gingen. Een stem kondigde de trein naar Utrecht aan die over tien minuten zou vertrekken.
'Wij moeten naar Amsterdam,' riep moeder.
'Volgens mij moeten we eerst een kaartje kopen,' antwoordde ik.
'Jij moet je mond houden,' zei mijn moeder.
'Anders sla ik hem dicht,' zei mijn vader, die om zich heen keek op zoek naar een loket.
Uiteindelijk hield mijn vader een vent van de NS aan die liep alsof hij een volle broek had. Die wees mijn vader naar het midden van het station waar vier gele kasten op palen stonden.
'Wat is dit,' vroeg vader, die op zijn hoofd krabde. 'Waar is het loket waar je gewoon een kaartje kon kopen, potverdomme.'
'Dit is een kaartjesautomaat,' zei ik. 'Ja, ik weet het. Ik houd mijn mond al.'
Terwijl vader en moeder er wijs uit probeerden te worden ging ik op een stenen bank zitten wachten
en trok een leesboekje uit mijn zak dat ik had meegenomen voor onderweg. Na tien minuten wenkten Gerrit en Astrid mij.
'Ik mag niets zeggen,' riep ik,' verdiept in mijn lectuur, “schuine verhalen uit de keuken”.
'Niet zo bijdehand,' zei Gerrit.' Als je nu niet snel komt, kan je zo meteen niet meer lopen. Dat beloof ik je.'
Verongelijkt slenterde ik naar ze toe en bestudeerde de tekst op het display.
'We moeten naar Amsterdam dus druk ik op de A en ga naar beneden tot ik bij Amsterdam kom.'
Mijn moeder keek gefascineerd naar mijn handelingen en vader kreeg tranen in zijn ogen.
'Dat heeft ie van mij...dat slimme.'
'Heb je een pasje, een giro of bankpas? ‘
Gerrit keek me aan alsof hij water zag branden. 'Wat voor pasje?'
'We moeten het kaartje betalen met de giro pas.' legde ik hem geduldig uit.'Als je dan je pin indrukt, heb je betaald en komen de kaartjes hier uit de gleuf.'
'Ga je mond met zeep wassen,' zei mijn moeder.' Geen vieze praatjes hier op het station.'
'Ik heb alleen geld in mijn portemonnee,' zei mijn vader.
'Dan kunnen we niet naar Amsterdam.' stelde ik fijntjes vast.
'Jij moet potverdomme je mond houden.' schreeuwde mijn vader gefrustreerd. Stampvoetend verliet hij het stationsgebouw, gevolgd door mijn moeder en ik.
'Als we nu eens naar de kledingzaak in het centrum van ons dorp gaan en daar een kostuum voor pa kopen,' stelde ik voor.
'Eindelijk een verstandig woord,' zei mijn moeder. En gedrieën fietsten we naar het centrum waar Gerrit het goedkoopste pak kocht wat ie kon vinden.

 

n s.v.p.
Geplande einddatum publicatie van deze inzending:
21-01-2024

Hits: 98

Rating: 3.5

Enthousiast over deze inzending?

Dank voor het lezen van de inzending van deze schrijver. Je kunt nu een reactie geven, meer publicaties lezen of bijv. zelf meedoen aan een schrijfactiviteit. Klik hieronder s.v.p. op de gewenste mogelijkheid!

KORT VERHAAL

Een kort verhaal kenmerkt zich doordat de handelingen, gedachten en gesprekken van de personages zijn georganiseerd in een plot van komische, tragische, romantische, satirische of andere aard.  Een kort verhaal is altijd een compleet en zelfstandig leesbaar verhaal. Bij een kort verhaal geven we de voorkeur aan maximaal 1000 woorden.
Schrijverspunt

© 2023 / Sitemap