Danny Vandenberk

Hartslag 49

© Danny Vandenberk op 04.01.2023.

Hartslag 49 en in mijn anders zo omlopend hoofd is alles peis en vree. De dagelijkse moetjes, ditjes en datjes zijn al afgewerkt of onder controle. Kinderen naar school, vrouwlief met een vriendin winkelen en koffie slurpen. Straks mogelijkerwijs gepluimd (ze gingen o.a. naar een grote plantenzaak en mijn vrouw heeft groene vingers alsook een gat in haar hand), maar goed geluimd. Alle zorgen zijn voor morgen. Vandaag ben ik zen. Ik voel me uitstekend, mijn middelvinger opstekend naar de wereld. ‘Ausgezeichnet,’ zou ik zeggen als ik een Duitser was, daar hoef ik geen tekeningetje bij te maken.

Nochtans ben ik niet alleen. Ze kruipt nog even lekker tegen me aan en ik weet niet waar ik het meest van geniet: van haar lichaamswarmte of van de kreunende geluidjes die ze af en toe maakt, vooral als ze zich herpositioneert. Ze voelt zo vertrouwd. Soms laat ze een onschuldig windje ontsnappen. Ik vind het niet erg. Zo vriendelijk en zacht, wie had dat ooit gedacht. Er is zoveel veranderd. Doe maar. Ik was indertijd helemaal geen vragende partij. Nu ik erover nadenk … ik was zelfs geen goedkeurende partij, nee, ik werd gewoon keihard en meedogenloos weggestemd tijdens de plenaire vergadering van de Gezinsraad. Nooit heb ik de behoefte gevoeld om een huisdier te hebben. Nooit. Zelfs geen tochthond, tuinslang of zo’n beklemmend, suïcidaal diertje waarvan ik de naam soms vergeet. Wacht even. Als ik het omschrijf, schiet het me meestal wel te binnen. Mensen vinden dat je ‘t rond je hals hoort te dragen om deftig over te komen op het werk of tijdens een feest … Een stropdas! Kleredier. Hoe dan ook, die hond moest en zou er komen en ik had geen verweer. Keine Verteidigung. ‘Kein Verwehr’ is ook Duits. ‘Verwehren’ staat voor ‘ontzeggen’, ‘ontkennen’ of ‘weigeren’. Wel, ik zeg het je, beste lezer, hoe langer we ons beagleteefje Luna hebben, hoe minder ik haar iets kan weigeren. Ze is mijn trouwe gezelschapsdame. Betalen doe ik haar met aaitjes, knuffels, koekjes en sporadisch met een plakje kaas. Daar is ze dol op. Hoe zou zij mij zien? Dat vraag ik me weleens af. Als de etensverstrekker? Die gekkebekkentrekker die bijna altijd thuis is? Feit is dat ze mij helemaal vertrouwt. Dat voelt fijn. Ze is zodanig op haar gemak dat het voor haar lijkt alsof ik er niet eens ben. Dat denk ik. Ik denk dat ze gelijk heeft. Mijn brein is veel minder stationair dan mijn lichaam. Het is enkel ‘air’. Als je vermoedt dat je het kan localiseren, is het al lang weer mijlenver weg. Vervlogen. Het vliegt ver en vervliegt. Als een goedkoop parfum. Vliegensvlug.

Had ik maar een bij als huisdier gehad. Vlieg eens vlug naar de ijskast, zou ik dan zeggen, en haal ons even twee plakjes kaas. Als ik na een winterwandeling zin zou krijgen in een mok warme melk, zou ze me van honing kunnen voorzien en daarna zouden we gezellig wat kunnen bijbabbelen. Maar ik heb dus geen bij. Ja, dat steekt wel.

Alle gekheid op een stokje en alle bijen in hun korf: mensen hebben veel over voor hun huisdier. Een alleenstaande vriendin van mij verhuisde zopas naar het buitenland, samen met haar poes Becky. Zelf was ze meteen in orde qua paperassen, maar voor Becky was dat minder eenvoudig en vanzelfsprekend. Om te kunnen reizen had ze een officieel document nodig, een soort identiteitskaart. Daarvoor moest ze eerst met haar naar de dierenarts, later naar het gemeentehuis, want daar moest administratief heel wat geregeld worden. Veel papierwerk, een recente foto laten maken, een reeks zegels plakken, een hoop handtekeningen (laten) zetten … En Becky? Die hield helemaal niet van die poespas!

Zelf mag ik er niet aan dénken om te verhuizen. Zelfs niet van deze chaise longue naar mijn schrijftafel. Luna zou het me kwalijk nemen. We liggen hier veel te cosy en gezellig. Straks zal ze even opstaan, zich terdege uitrekken en naar de terrasdeur lopen. Daar zal ze met een lieftallig jankje vragen of ik de goedheid in mij zou kunnen vinden om haar uit te laten. In de tussentijd haal ik dan een hartvormig koekje om haar te belonen. Dat zal ze zonder verpinken lekker opknabbelen terwijl we samen, cocoonend, terug in onze cocon kruipen. Luna is net zo doorzichtig als ik. Die voorspelbaarheid stel ik bijzonder op prijs. Samen met haar innemend snoetje en haar fluffy flapoortjes, waar ik zo ongeveer alles mee mag doen. In een dronken bui, lang geleden, heb ik er ooit mijn mond uitgebreid mee afgeveegd na het verorberen van iets te pikante tortillachips. Al bij al heeft ze veel voornamere kwaliteiten en is dit uiteraard minder belangrijk, zoals een fait divers dat al lang niet meer vers is. Zoals steeds vertel ik veel te veel, vooral als ik doordram.

Ik hou van alle dieren, maar Luna is de enige die ik op deze manier duld en liefkoos. Vooral de grillige onberekenbaarheid van sommige diersoorten stoot me af. En hun tanden. En hun omvang soms. In de dierenliefhebberij heb ik nochtans gemerkt dat grote loebassen betrouwbaarder zijn dan schootmodelletjes. Daarom heb ik liever te doen met een Deense dog dan met een chihuahua. Anderzijds hou ik wel meer van een clownvis dan van een haai, als ze in mijn buurt vertoeven tenminste. Al is alles relatief. Als je de film ‘Jaws’ achterstevoren bekijkt, denk je dat het gaat over een uiterst lieve en behulpzame haai die ledematen uitdeelt aan gehandicapten. Piranha’s lijken me veel enger. En vampiervleermuizen! Ken je die? Met hun hoektanden maken ze een klein gaatje in je vel en likken dan een paar druppels bloed op. Ze zijn zo scherp dat je niet eens voelt dat je gebeten wordt. Gelukkig zuigen ze je niet leeg, want ze hebben niet veel nodig. Ze zijn piepklein en wegen maar een grammetje of dertig. Dat laatste heb ik uit een betrouwbaar boek. Ik heb er nooit eigenhandig eentje op de weegschaal gelegd, dat spreekt voor zich.

Het vervolg kan je al bijna raden. Ik val in slaap en kom ongewild in onzacht contact met een der meest gevreesde dieren uit mijn zootje: de nachtmerrie. Gelukkig is het een tamme. In plaats van zelf in hachelijke situaties terecht te komen, droom ik dat ik, samen met mijn zonnebrildragende medebioscoopgangster Luna, naar een film kijk. Hij gaat over een honderden jaren oude Roemeense graaf die niet tegen zonlicht kan. Een spiegelbeeld heeft hij niet, maar dat vind hij niet erg, want hij is spuuglelijk met z’n buitenproportioneel forse hoektanden en z’n lijkbleek gezicht. Hij spreekt Duits, zoals ik ab und zu. Gewoon eten doet hij nooit, zelfs geen plakje kaas gaat erin. Nee, hij leeft van mensenbloed. Zijn bijters zijn zo ongelooflijk scherp, dat ze moeiteloos binnendringen in de sierlijke hals van de superknappe hoofdrolspeelster, wiens naam ik niet ken. Ze is jong, onbekend en bloedt mooi. In alle hectiek veeg ik mijn angstzweet af aan de oren van mijn vrouwelijke metgezel die al de hele tijd snurkt. Ze merkt het niet eens. Of ze doet alsof. Dat gevoel is zo vertrouwd en rustgevend, dat ik heel langzaam opnieuw wakker word. Terug naar het leven en de tijdloze realiteit van vandaag. Ik check mijn hals en pols. Hartslag 49.

Enthousiast over deze inzending?

We nodigen je graag uit om je mening te geven over deze publicatie. Dat is mogelijk door een commentaar van jou toe te voegen en/of door een waardering te geven. Klik hieronder s.v.p. op het gewenste item!

  • Jouw commentaar toevoegen? Schrijvers stellen je tips en opmerkingen op prijs. Dat is mogelijk in de tekstbalk

    Voeg hier je commentaar toe...
    You are a guest ( Sign Up ? )
    or post as a guest
    Reacties van:
    Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.
    Je kunt ook een waardering geven voor deze publicatie!
  • Graag jouw waardering voor de kwaliteit van deze inzending: 1=minimaal, 2=matig, 3= voldoende, 4=goed, 5=perfect.
    1 Commentaar

    Gebruikerswaardering: 4 / 5

    PLG_VOTE_STAR_ACTIVEPLG_VOTE_STAR_ACTIVEPLG_VOTE_STAR_ACTIVEPLG_VOTE_STAR_ACTIVEPLG_VOTE_STAR_INACTIVE
     
    Je kunt ook een commentaar toevoegen voor deze publicatie!

  • Toelichting

    Op Schrijverspunt kun je in principe bij elke publicatie, d.m.v. een commentaar en/of een waardering, je mening geven. Alleen als een auteur feedback niet op prijs stelt is de mogelijkheid niet zichtbaar. De praktijk heeft geleerd dat de meeste auteurs feedback op prijs stellen. We nodigen je dan ook graag uit om je mening te geven over een publicatie. Dat is op twee manieren mogelijk:

    Commentaar

    Je kunt jouw commentaar geven op een publicatie of reageren op een ander commentaar of reactie.
    • Je kunt jouw commentaar toevoegen in de tekstbalk (Voeg hier je commentaar toe...) van het blok commentaar. Je commentaar is dan direct zichtbaar. Bij je commentaar kun je b.v. ook een emoji toevoegen.
    • Wil je een reactie toevoegen bij een ander commentaar of reactie? Klik dan bij het betreffende commentaar op 'Reageer'. ook dan verschijnt er een mogelijkheid om je tekst toe te voegen.
    • Elk commentaar is welkom. Dus geef gerust aan als je de publicatie met plezier hebt gelezen, maar ook opmerkingen over de stijl en het taalgebruik van de publicatie worden op prijs gesteld. Een mooie manier voor auteurs om eigen schrijfwerk te verbeteren.
    Commentaren of reacties lezen.
    • Bij elke publicatie kun je de commentaren of reacties lezen. Op de homepagina is daarnaast ook nog eens een overzicht van de actuele commentaren/reacties te vinden.
    • Wil je een bericht ontvangen van nieuwe commentaren/reacties dan kun je dat bovenin het blok Commentaar aangeven bij 'Ontvang een bericht bij nieuwe commentaren' of als je zelf een commentaar of reactie geeft.
    • Wil je alleen de commentaren zien bij een publicatie en geen reacties daarop? Klik dan bovenin het blok Commentaar op 'Inklappen alles'.
    Voorwaarden:
    Schrijvers en dus ook wij stellen een commentaar bij een publicatie erg op prijs. We proberen daarbij de mogelijkheid op Schrijverspunt om feedback te geven liefst zonder regels te laten. Dat vraagt alleen soms wat tolerantie en misschien wat invoelingsvermogen voor de ander. Samengevat respecteer elkaar.
    Is een commentaar of reactie volgens jou ongepast? Door met je muis over het commentaar of de reactie te gaan verschijnt er rechts een vlaggetje. Klik daar op om dit te melden bij websitebeheer.

    Waardering:

    Je kunt  commentaar geven op een publicatie, maar het is ook mogelijk om een waardering in cijfers te geven. Bij een waardering gaat om een beoordeling door jou van de kwaliteit van de publicatie. Je kunt kiezen uit 5 mogelijkheden om op te stemmen. 1=minimaal, 2=matig, 3= voldoende, 4=goed, 5=perfect.  De waardering is anoniem.
Rating: 4.3
Stemmen: 4
Hits: 205
Lekkerboek voor betaalbaar leesplezier
Tweedehands boeken
Nu opruiming!

Cas Raaijmakers: Een week pillowtalk

- Klik hier!-

Meer publicaties lezen of zelf meedoen aan een schrijfactiviteit?

Klik op een van de mogelijkheden.

Schrijverspunt

© 2023 / Sitemap