Hij zat rustig in zijn stoel, te kijken naar de wereld die aan hem voorbij trok.
Af en toe stonden ze even stil zodat er mensen konden in- of uitstappen.
Extra druk vandaag, zo leek het.
Aardig wat nieuwe gezichten in de bus.
De een nog wat onwenniger dan de ander.
Hijzelf wist blindelings bij welke halte hij er uit moest.
De Moerindanaweg.
Hij was nagenoeg altijd de enige die daar de bus verliet of nam.
Als er toch dan iemand uitstapte, bleek het altijd de verkeerde halte te zijn.
Dat was de enige reden dat er soms anderen dan hij op deze plek de bus in kwamen.
Eigenlijk lag zijn werk dichter bij de volgende halte.
Alleen zo kon hij nog even bewegen voor hij aan z'n dag begon.
En gaf het hem de tijd om nog snel een sigaretje te roken.
Hij wist dat het beter was als hij daarmee zou stoppen.
Dat had hij ook geprobeerd.
Meerdere malen.
Maar steeds weer kon hij de verleiding niet weerstaan.
Het kalmeerde zijn lichaam, gaf hem energie, focus en een slechte adem.
Dat laatste vond hij wel vervelend.
Daarom was, bij iedere stap die hij zette, het doosje TikTak te horen dat standaard in zijn rugzak zat.
Het maakte een ritmisch geluid, waarop hij, in de loop der jaren, al heel wat liedjes had gezongen.
Liedjes over z'n werk, de vakantie, de regen, z'n moeder, het grasveld van de voetbalvereniging, de vogels in de lucht, de liefde of de douche die hij vanochtend had genomen.
Als het lied sneller moest, bijvoorbeeld om de spanning op te bouwen, ging hij wat harder lopen.
Zo vermaakte hij zich prima, tijdens zijn ochtendwandeling.
's Middags, na het werk, liep hij steevast een andere route naar de bus.
Iets meer langs de huizen.
Zo zag hij nog wat andere mensen dan alleen maar z'n collega's.
Moeders met kinderen, mannen met hond, kinderen op de schommel, een stelletje wat stiekem in het park zit te zoenen of een kleuterjuf die net uit school komt.
Het echte leven.
In zijn gedachten gaf hij ze allemaal een naam en bedacht hun hele levensverhaal.
Het kruis van ieder huis.
Daarna stapte hij in de bus.
Geheel tevreden met zichzelf.
Hun leven was ieder geval niet beter dan het zijne.
Dat gaf hem voldoening.
Toch was er iets wat aan hem knaagde.
Het hield hem soms zelfs uit z'n slaap.
Dat het hem niet eerder was opgevallen. vroeg hij zich dan af.
Want wie of wat, in vredesnaam, is eigenlijk
Moerindana?
