Rood met witte stippen

Rood, met witte stippen waggelt zij - in haar nachtjapon naar binnen. Heen en weer, heen en weer; op haar spillebenen, zuchtend en steunend.

Zij is vel over been:

‘Ggggoedemorgen, goedemorgen,’ hakkelt ze en haar Croc sandalen  kraken op het Linoleum.

Ze schuifelt voetje voor voetje en haar sandalen blijven plakken aan de pas gedweilde vloer.

Zwaar steunt ze  op de vierpoot.

Plots klinkt een keiharde klap, geschreeuw en haar spillebenen vliegen door de lucht.

‘Moet je maar niet zo staan te wippen, eigen schuld dikke bult’ verzucht de schoonmaker  zich en strijkt bedachtzaam over zijn zz-top achtige baard.