Vrouwe Justitia was haar grote voorbeeld. De Romeinse godin  van de rechtvaardigheid.

Al tijdens haar studie rechten blonk zij uit in het vellen van een oordeel.

Begrip was voor haar niet van wezenlijk belang.

Zij ontbeerde enige vorm van empathisch vermogen. Al was het een wonderschone verschijning.

‘ ijskast...’  werd er  desondanks binnenskamers in het  studentenhuis  gefluisterd.

Haar studiegenotes  zopen zich het apelazarus, gingen plat met om het even wie....

Elke ervaring is immers een verrijking van de geest, zelfs een hijgende puistenkop die voortijdig ejaculeert en mogelijkerwijs naast het rubber piest. 

Zij lag alleen, altijd alleen en door de flinterdunne wanden klonk de crème de la crème der rechtsgeleerdheid. 

Vrouwe Justitia bediende zich van een weegschaal en een zwaard en was geïnspireerd op de Griekse godin van de wraak. Daar wist onze raadsvrouwe wel raad mee.

Wraak wordt het beste koud geserveerd.