Vrijdagmiddag. Bijna weekend. Ik verlang naar het eind van een saaie, grauwe november dag die mij tot nu toe niets bijzonders heeft gebracht. Mijn naam is Irma Koetsier en ik ben advocaat. Samen met vier collega's zijn wij Advocaten collectief Sanders, vernoemd naar de oprichter.
Vanochtend had ik een deprimerend gesprek met een man wiens vrouw van hem af wil, gevolgd door een voogdij procedure. Na de lunch moest ik een contract opstellen voor een zakelijke overeenkomst. Zoals altijd gaat het niet om wat er staat, maar wat er niet in staat.
Inmiddels is het gaan regenen en tekenen de druppels onregelmatige patronen op het raam. Ik zucht en leg papieren klaar voor maandag als er word geklopt.
Ik werp een blik op de klok boven de deur. Tien voor vier.
'Binnen.'
Er stapt een jonge vrouw binnen met een rond gezicht,lang bruin sluik haar dat met twee haarspelden in de vorm van een dolfijn is vastgezet. Ze heeft bruine ogen en een lichaam waarvan ik zeker weet dat veel mannen er een moord voor doen om een nacht met haar door te mogen brengen.
De kleding verhult nauwelijks haar uitdagende vormen.
'Hoe kom je hier binnen? '
'Iemand beneden zei tegen mij dat ik door mocht lopen en hier aankloppen. '
Ik vervloek Jannie in stilte en wijs naar een stoel tegenover mij.
Ze gaat zitten en zet de tas die om haar schouder hing op schoot. Ze heeft lange slanke benen.
Er valt even een ongemakkelijke stilte.' Bent u advocaat, 'vraagt ze dan.
'Ja. '
'Ik heb uw hulp nodig.'
Ik leun achterover in mijn stoel en spits mijn vingers.
'Vertel. '
'Ik wil weten wie mijn vader is. '
Mijn wenkbrauwen gaan omhoog.' Vraag aan je moeder. '
Het sarcasme in mijn stem ontgaat haar niet.' Ik ben van een sperma donor. '
Ik sla mijn ogen op en laat mijn adem ontsnappen.'Dan ben ik bang, dat...'
'Hij had het mijn moeder beloofd, maar op het laatste moment heeft hij alles terug gedraaid. Mijn leven interesseert hem niets, ik ben voor hem minder dan vuil. '
'Ho. ho. '
Mijn handen gaan afwerend omhoog.'Privacy staat hoog aangeschreven in ons recht. Dat geldt ook voor donoren. Als ze om wat voor reden dan ook hun toestemming intrekken, kan ik daar niets aan doen. '
Twee ogen kijken mij onverzettelijk aan.'Het recht om te weten wie mijn vader is, gaat voor zijn recht op privacy. Hij moet goedmaken wat mij is aangedaan. '
Ik buig me opzij en pak een blok uit een la.'Laten we vanaf het begin beginnen.'
Mijn bril schuif ik achter op mijn neus.'Vertel me alles. '
Het is half zes geworden en buiten is het donker. Ik heb alleen de lamp op mijn bureau aangedaan waardoor Anna in het half donker zit.
Vermoeid neem ik mijn bril af en leg die naast het blok.
'Goed. Je werkte dus in de prostitutie en je moeder is vorige maand overleden. Je bent eenentwintig en slaapt nu bij een vriendin. Je naam is Anna Verkaik en je wil weten wie je biologische vader is.'
Ik sta op en knip de twee lampen aan in mijn kantoor. Anna zit vol met haat en woede tegenover haar moeder, haar vader en de maatschappij in het algemeen.
Naast me liggen de papieren die ze heeft gekregen van het FIOM.
Ik wrijf stevig over mijn gezicht en veeg een lok haar voor mijn ogen weg.
'Anna. Wil je iets drinken? '
'Graag. Cola, alstublieft. '
Een glimlach glijdt over mijn gezicht.'Daar kan ik je wel aan helpen, denk ik. '
Vijf minuten later ben ik terug met twee blikjes en plastic bekertjes.
Het kantoor is verder verlaten. Wij zijn nog de enige.
'Na school wordt ik opgewacht,'zegt ze opeens als de cola schuimend het blikje verlaat. 'Altijd door andere mannen, maar ook soms door dezelfde. Ze nemen me mee en doen ...dingen met me. '
'En je moeder? '
Een schampere uitdrukking verschijnt op haar gezicht.'Die wist het. Ze betaalden haar en dan hoorden ze hoe laat ik klaar was met school en naar buiten kwam.'
Ik krimp in elkaar en besef dat ik nog maar de helft heb gehoord van haar verhaal.
Ze staart naar de belletjes in de cola.'Soms namen ze me met met twee of drie tegelijk. '
'Hoe laat was je thuis? '
Ze haalt haar schouders op.'Ze namen me uit school mee naar een huis en als er niemand meer kwam stopte er een auto voor de deur waar mijn moeder in zat.
Soms gebeurde het ook nog dat er thuis iemand op me zat te wachten. Mijn moeder keek dan toe hoe ik werd verkracht. '
Ik probeer professioneel en afstandelijk te blijven.' Werd je niet zwanger? '
Ze schud haar hoofd.'Mijn moeder gaf me de pil en liet me regelmatig onderzoeken door de huisarts.'
Fronsend kijk ik haar aan.'Je huisarts is een vertrouwenspersoon. Je had tegen hem kunnen zeggen dat je werd misbruikt door je eigen moeder. En school, je huiswerk. Hoe...?'
Anna glimlacht moedeloos.' Ik moest van haar mijn huiswerk op school maken. Ze zorgde ervoor dat niemand iets kon doen of merken wat argwaan zou opwekken bij een arts. Een paar dagen voor ik erheen moest werd ik niet gepenetreerd. Ik moest dan andere seksuele handelingen verrichten.
Ik gruw van het gemak waarmee ze erover praat. Het is hartverscheurend. Ze lijkt sterk maar ik zie en hoor haar pijn.
'Wat was dat dan? '
'Aftrekken, pijpen. Kerels laten klaarkomen tussen mijn borsten. '
Anna kijkt me onaangedaan aan.' Dat is mijn leven. '
'Met wat ik nu heb kan ik naar de rechter en een verzoek indienen, om...'
'Dat duurt me te lang. Ik heb geld. '
Ze opent haar tas,pakt een dikke envelop en legt die voor me neer.
'Anna, dit is niet de manier waarop wij hier werken.'
Ze staat op.'Kan mij niet schelen. Als ik over twee dagen hier terug kom wil ik de naam van mijn vader.'
Wanhopig kom ik overeind.'Ik weet niet, of...'
'Jij regelt wel iets,'zegt ze in de deuropening. 'Je bent slim. '
Anna zit weer tegenover me en kijkt me verwachtingsvol aan.
'Het heeft heel wat moeite gekost, maar het is me gelukt. '
Ze maakt een nonchalant gebaar.'Als je nog meer geld nodig hebt? '
Voor de zoveelste keer merk ik dat ik geen hoogte van haar kan krijgen,Ze is een mysterie.
Ik schuif de papieren naar haar toe en betrap me erop dat ik dit keer niets merk van woede of angst van wat haar al die jaren is aangedaan.
Zonder erin te kijken stopt ze de papieren in haar tas en staat op.'Bedankt. Zonder jou was het niet gelukt. '
Ze staat op.
'Hoe is je moeder eigenlijk overleden,'vraag ik.
Ze blijft onbeweeglijk staan.'Ik heb het kutwijf zelf een overdosis gegeven. Die troep recht in haar aders gespoten. Het was geen prettig gezicht.'
Opeens lijkt het of ze een beslissing heeft genomen. Ze draait haar hoofd en staart me aan.
'De laatste maanden heb ik alles zelf geregeld. Ik vond het adresboek, met telefoonnummers en alles.'
Ze loopt terug met in haar ogen een kille,berekende blik.'Ik heb al die klootzakken gechanteerd, ze verteld dat ik minderjarig ben en dat als ik aangifte doe hun leven kapot is.'
Ik voel een hol gevoel in mijn maag.
Anna loopt naar de deur en heeft hem al open voor ik ben opgestaan.
'Hoe oud ben je? '
'Negentien. '
Een moeder die haar minderjarige dochter aanzet tot prostitutie en dan zelf op een gruwelijke manier aan haar eind komt. De prostitutie was geen keuze van Anna maar de moord op haar moeder heeft ze overdacht en koelbloedig uitgevoerd.
'Ga nog even zitten, Anna. We moeten praten. '
Ze heeft een voet in de gang.'Wij hebben niets meer te bespreken. Je hebt gedaan wat je moest doen. '
De deur valt dicht.
Anna staat in de tuin , kijkt door het raam naar binnen en ziet een jongetje spelen aan tafel. Een meisje die ouder lijkt zit op de vloer met poppen te spelen. Een vrouw met kort blond haar zit ook aan tafel en lijkt verdiept in een tijdschrift. Ze is knap om te zien.
Ze doet de deur open. Het meisje staat achter haar.
'Ja? '
Anna overhandigt haar het papier en ziet dat haar ogen snel over de regels glijden en het bloed uit haar gezicht wegtrekt.
'Is mijn vader thuis? '
Ze zoekt steun aan de deurpost.'Nee...eh..hij is aan het werk. Ik moet dit even verwerken. Kom binnen. '
'Wie is dat,mama? '
'Niemand, kindje. '
Ze zitten aan tafel en ze steunt haar hoofd in haar handen.
'Steve heeft me hier nooit iets over verteld.'
Ze veegt over haar ogen en slikt iets weg.'We doen het als volgt. Jij komt vanavond terug en dan praten we er over. Steve heeft heel wat uit te leggen...'
Ze kijkt me aan met rode ogen.'En jij ook. '
Die avond is het huis donker. Ze staat besluiteloos voor de deur met de papieren in haar hand. Dan propt Anna ze in de brievenbus en loopt weg.
Anna kijkt omlaag en ziet het water. Even is ze gewichtloos. Dan sluit het zich boven haar hoofd.
EINDE
