Kriebels schieten door me heen. Mijn maag. Die vlinders. Hoe lang geleden had ik dat gevoel? Hoe lang geleden hield ik je ook al eens vast en moest ik je laten gaan? Telkens moest ik aan je denken.
Nu vind ik je hier. Hier in mijn eigen stad. Uitgesproken hier kom ik je weer tegen. Ik hou je vast. Voorzichtig. Ik breng mijn neus naar je toe. Snuif je lucht op. Ik lach. Ik neem je mee. Je bent van mij. Vanaf nu voor altijd.
Een heer spreekt me aan; “Deze meneer”?
Ik schiet uit mijn trance, reken het boek af en loop de kringloopwinkel uit.
Note: verhaal gebaseerd op de woorden 'Verzamelaar' en 'denken', welke door een vriend als schrijfopdracht zijn opgegeven.
Mag ik je zo aanspreken?
Het tweede antwoord: terugkomen in de werkelijkheid door de vraag van de verkoper. De trans ontstaat op het moment dat de verzamelaar een oude geliefde, het boek, eindelijk weer in zijn armen kan sluiten.
En nee, niet over Pinkeltje. Ben zelf geen verzamelaar maar kan me wel redelijk goed inleven. Zelf zou ik eerder voor Willard Motley, Poe of Aalberse gaan. Alhoewel Tom Sawyer ….
Ik zal het aanpassen.
Ik las er zelfs in je commentaar
nog overheen. Misschien zelfs wel dwars doorheen.
Dank je wel.
En ja hoor, je mag je me met Hans aanspreken.
Vriendelijke groet.