Een rat racet door de tuin beneden. Op weg naar niets. Voor veel geld hadden ze dit dakterras laten bouwen, om ervan te genieten als ze tijd hadden die ze nooit voor elkaar namen.
Meestal pikten ze een terrasje – rare uitdrukking. Even snel wat eten tussen en met ‘contacten’, zoals dat in hun wereld heet. Bijna iedereen was ‘vegetarisch’ geworden; gezond, herstel je eerder van je burn-out.
De veerboot naar het dure kookeiland is nooit in de vaart genomen. De gebruiksaanwijzing van de inbouwapparatuur onvindbaar verstopt – van hem ook.
‘Wat lach je?’ vraagt hij.
‘O, binnenpretje.’
Als je iets hebt wil je wat anders, totdat je het weer gezien hebt.
De petunia’s bloeien. Als je kijkt zie je veel meer.