Johan was geen Bijbelkenner en snapte de teksten niet zo goed, er waren opmerkingen over de beklagenswaardige vroomheid van de gemeente in Laodicea. Hij zocht wat gegevens op over Laodicea. De stad was rijk en dynamisch, er waren kuuroorden met warm en koud water, het water kwam uit Hiërapolis Pamukkale (in het huidige Turkije). Voor Johan was er maar een passage uit die religieuze tekst belangrijk: Laodicea was rijk! Hij wist zeker dat er een goudschat verborgen lag in Laodicea. Op het stuk perkament zag Johan dat er verschillende aanwijzingen waren gegeven. Beginnende vanuit Hiërapolis en dan verder naar Laodicea. Online zag hij, dat er de volgende morgen een vlucht was naar vliegveld Dalaman in Turkije. Hij boekte meteen een vlucht en ook een kamer in het Ladik Hotel dichtbij Pamukkale.

Nadat hij de volgende morgen was aangekomen in zijn hotel, huurde Johan een auto en kocht een kaart met alle archeologische plaatsen in de buurt. Hij zocht naar aanwijzingen en plaatsnamen die overeenkwamen met de namen op de perkamenten kaart. De Çürüksu rivier, heette vroeger Lycus en Ladik was de Turkse benaming voor Laodicea. Hij besloot eerst naar Hiërapolis Pamukkale te rijden om daar de omgeving in zich op te nemen. Daar aangekomen kreeg hij bij de kassa een brochure met wat informatie over Hiërapolis Pamukkale. Hij nam de brochure een beetje door en las iets merkwaardigs. Er stond iets in over de poort naar de hel. Die was hier gevonden!  

Hoogleraar Francesco D’ Andria meent in het zuidwesten van Turkije de ‘poort naar de hel’ gevonden te hebben. Het gaat om het zogenaamde plutonium of ‘de poort van Pluto’, die in de Griekse en Romeinse mythologie werd gezien als de toegangspoort naar de onderwereld. D’ Andria en zijn team van de universiteit van Salento kwamen het Plutonium op het spoor door de route van een van de bronnen te reconstrueren en relevante literatuur uit de oudheid te bestuderen. De Griekse geograaf Strabo (64 voor christus – 24 na christus) schreef ooit over deze plaats: “De ruimte is gevuld met een damp, zo mistig en dicht dat men nauwelijks de grond kan zien. Elk dier dat binnengaat sterft onmiddellijk.”

‘Dat klonk niet fijn, je zou maar ongemerkt tijdens het rondsnuffelen die damp inademen, ’dacht Johan.

De warmwaterbronnen liepen vanuit Hiërapolis door ondergrondse buizen naar Laodicea. Johan vertrok en reed naar Laodicea. Hij betaalde bij de kassa de toegangsprijs en kreeg wederom een brochure met wat informatie en een kaart. De gids vertelde dat de drinkwatervoorziening waarschijnlijk kwam uit de nabijgelegen rivier Lycus, het huidige Çürüksu of misschien uit het iets zuidelijker gelegen Gökpinar, wat hemelse waterval betekend. De naam Çürüksu betekende in ieder geval niet veel goeds, het betekende namelijk de rotte rivier. De gids vertelde verder dat Laodicea grote welvaart kende door het gezonde bankwezen, de linnen- en wolindustrie, de bereiding van medicijnen en de warme baden. De bevolking in Laodicea was rijk en zelfs toen hun stad werd getroffen door een aardbeving, hadden ze geen financiële hulp nodig.

Johan liep alleen verder en wilde achterhalen uit welke richting de leidingen kwamen. Hij volgde de met kalk vastgekoekte pijpen. Volgens de Bijbelse teksten zou er lauw water uit de pijpen stromen en ook het drinkwater zou lauw zijn. Hij had ten onrechte gedacht, dat hij genoeg had aan de perkamenten kaart en besefte dat hij de leren hoes, niet grondig had onderzocht. Het was vervelend dat hij het boek en de hoes in zijn hotelkamer had laten liggen.

Johan ging weer terug naar Hotel Ladik, om alle kaarten en teksten nog eens goed te onderzoeken. Hij bekeek de leren hoes aandachtig en zag dat er binnenin wat was getekend. Met een zakmes peuterde hij langzaam alle stiksels los. Het was een gedetailleerde kaart van Laodicea en er stond een kruisje met aanwijzingen op. Deze locatie stond niet op de andere kaarten die hij in zijn bezit had. De locatie van het kruisje lag een stukje buiten de opgravingen in Laodicea. Het zou dan ook geen enkele moeite moeten zijn om daar verder onderzoek te doen. Hij gooide alle kaarten in een tas en reed zo snel mogelijk naar Laodicea en kocht onderweg een houweel.

De aangekruiste plek was inderdaad net buiten Laodicea en lag goed verborgen tussen de struiken. Nadat Johan de struiken aan de kant had geduwd, zag hij een afgesloten grot. Na enkele slagen met het houweel, ontstond een gat waardoor Johan zichzelf naar binnen kon wurmen. Hij deed het licht van zijn telefoon aan en kroop op zijn knieën steeds verder de tunnel in. Opeens rook hij iets verstikkends! Toen het licht uitging bij Johan, besefte hij het. Niet alleen de natuurlijke bronnen kwamen vanuit Hiërapolis naar Laodicea, maar ook de giftige dampen!