Bij het zien van de foto begint het mij te dagen. Die man ken ik van de dag dat alles tegenzat en ik en mijn toenmalige vriendin Roos over de snelweg naar het zuiden van Duitsland scheurden. Zij reed hoewel ze wist dat ik het liefst achter het stuur had gezeten. Alles had ze goed gevonden zolang we maar in haar auto gingen en ik me niet met haar rijstijl bemoeide. Met de vlam in de pijp recht op het doel af, Freiburg im Breisgau, dat was haar devies.
Op de A31 hadden we eerst naar Skyradio geluisterd totdat de zender ruisend uit de ether verdween. Roos stelde voor om een luisterboek op te zetten: Debet van Saskia Noort. Bedrukt had ik haar aangekeken, ze wist genoeg. Nightwish bracht redding. Zij zong de liedjes luidkeels mee. De harde muziek zweepte haar op; de kilometers verdwenen onder de wielen van haar Mini. Terwijl ze links bleef rijden had ik nerveus met mijn vingers op de zitting getrommeld. Supersnelle bolides die plots in de achteruitkijkspiegel opdoken, gaven groot licht. Ze was naar eigen zeggen voor de duvel niet bang, toch liet het haar niet onberoerd: ze had een hekel aan ritsen. Rond het middaguur, in de buurt van Köln, gingen we tanken en dronken we smerige koffie met drab uit mijn thermoskan. Verlost van harde muziek luisterde ik naar WDR3. De verkeersinformatie maakte melding van een kettingbotsing tussen Rastatt en Offenburg: voor het verkeer richting Bazel, volg de omleiding via de N462. Roos had op het stuur geslagen: verdomme, ook nog hobbelen in een lange stoet had ze gezegd. Ze had gelijk gekregen. De N462 stroomde vol. Ze was het zat en draaide de weg af. Een Duitse hap, grote hoeveelheden vlees, aardappelen en gebakken frietjes, daar had ze zin in. In het dorp viel mijn oog op de glasblazerij. Ik ging naar binnen terwijl Roos chagrijnig buiten wachtte. Daar zag ik hem: de glasblazer, die van de foto die ik nu voor mij heb, en zijn Teufelsweib van glas die ik zelfs op Murano niet was tegengekomen. Die duivelse vrouw had hij ingepakt. In de auto had ik het kunstwerkje aan de binnenspiegel gehangen. Roos had mij kwaad aangekeken en de wagen gekeerd. Zij sprak geen woord meer en reed mij naar huis. Al wat nog restte was urenlang luisteren naar Debet van Noort.
