Ik word wakker uit een droom.

Tot mijn grote schrik voel ik mijn  onderbenen niet meer.

Een vluchtige blik onder de lakens bevestigt mijn gevoel.

Verdorie, geen droom, ja ik lig in mijn eigen bed.

Ik probeer mij wanhopig de vorige avond te herinneren, misschien heb ik te veel gedronken?

Wellicht ben ik ten val geraakt en heb ik een ongeluk gehad. Wat is er in vredesnaam gebeurd?

‘Help, help,’ schreeuw ik.

Dan zwaait de deur open.

‘Lieverd, lieverd. Gaat het?’

‘Ik heb geen onderbenen meer ...’ hakkel ik.

Ze knikt, haalt opgelucht adem en schreeuwt: ‘ nu kan je tenminste niet meer weglopen.’