Het is  Vastenavond 1441. De Blauwe Schuit rijdt door de Brugse straten. Aan boord Pieter Scaephooft, de zoon van een wever, die gedood werd tijdens de Brugse Opstand. Aan de kant van de weg Anselm Adornes, de oudste zoon van een belangrijke notabele die toen de kant van hertog Filips koos. Ineens krijgt Pieter Anselm in het oog. Hij roept hem iets toe. Iets dat alleen Anselm begrijpt.

Het is het vreemde begin van een vriendschap waarbij de beide jongens het vijftiende eeuwse Brugge leren begrijpen en bekijken door elkaars ogen. In het schildersatelier van Jan van Eyck ontmoeten ze allebei, zonder het van elkaar te weten, Elisabeth, die er de kinderen van de meester onderwijst. Elisabeth weet niet wie ze moet kiezen. Pieter, die haar met zijn speelse verliefdheid overrompelt? Of Anselm, die voor haar zelfs zijn vader wil trotseren?

Hoe erg wordt je leven bepaald door je afkomst? Het is een vraag die Lieve Hoet al in dat andere historische verhaal Tanne en ik bezig hield. Ook het 15e eeuwse Brugge vormde Anselm, Pieter en Elisabeth tot wie ze waren. Daardoor zal dit liefdesverhaal niet alleen adolescenten aanspreken, maar zullen ook volwassenen op zoek gaan naar plaatsen en gebeurtenissen die verbonden zijn met de beide jongens en hun grote liefde.

Veel sporen van Pieter en Elisabeth zullen ze niet vinden. Maar Anselm Adornes liet in Brugge wél meer dan enkele voetsporen na. Hij werd een belangrijke handelaar en zorgde ervoor dat de Jeruzalemkapel, die zijn vader en oom gestart waren, afgewerkt werd. Op het Adornesdomein - dat nog steeds door nazaten van Anselm Adornes beheerd wordt - vind je naast de unieke kapel o.a. ook een museum over Anselm en zijn tijd. Je zal er zeker zijn wapenschild herkennen. Wie de trots van Anselm wil begrijpen mag dit schitterend stukje van Brugge niet links laten liggen.