Pijn

'Kijk me niet aan, kreng.'
Ze voelt zijn warme adem in haar oor, terwijl hij fluistert wat hij allemaal met haar zal doen als ze niet luistert. Ze buigt haar hoofd zover ze kan, haar ogen gesloten.
Haar naakte huid zit onder de gloeiende striemen. De leren riemen geven geen enkele ruimte om haar pijnlijke lichaam te ontspannen.
Een prop in haar mond doet haar kreten verstommen. Alsof iemand haar hier ooit zou kunnen horen. Deze kamer zal zijn geheimen nooit vrijgeven aan de buitenwereld.
'Het is tijd', de rillingen lopen over haar rug.
Hij ontdoet haar van de knevel en maakt haar langzaam los. Wanneer ze wil opstaan, is ze even duizelig, maar ze herstelt zich. Hij doet de deur open en ze knippert tegen het plotselinge licht.
'Tot over twee weken', ze knoopt haar jas dicht en loopt naar haar auto.