I
k zat op het terras van de herberg. Voetgangers kwamen voorbij.
Van verschillende pluimages. Dan zag ik twee jongens die een banaan aten, in het voorbijgaan dumpten ze hun banaanschillen op het voetpad. Ik twijfelde hoe ik zou reageren. De schillen gaan oprapen, mensen waarschuwen als ze de banaanschillen naderden, de poltie bellen of gewoon blijven zitten.
Ik koos voor het laatste, en besloot, grapjas die ik ben, mijn gsm te nemen om het te raden vervolg te filmen.
Daar zat ik dan, mijn mobieltje vastgezet tegen mijn biertje zodat ik enkel op rode knop hoefde te drukken. Ik lachte binnenin.
Daar kwam ze. Een dikke dame van om en bij de 100 kg. En ja hoor, ze zette haar dikke voet op de banaanschil en gleed uit, ik drukte de opname knop in.
Ze ging onderuit maar voor ze onderuit ging, gooide ze de volle boodschappenzak de lucht in. Prei, blikken, bloemkolen en tomaten daalden op me neer. Een pot confituur gooide mijn bier omver waardoor mijn broek kletsnat werd. De peterselie en de uien vielen op mijn kop.
De vrouw zat op haar dikke kont en keek me aan. Ze lachte, ze schaterlachte.
Ik niet...integendeel...probeer maar eens te lachen met een halve bloemkool in je mond en een kilo ajuinen op je kop...
