Hij ligt prinsheerlijk achter haar op de luie stoel. Niks kan hem deren, zij beschermt hem. De stoel biedt precies genoeg plaats voor haar en hem. Vindt hij.
Met toegenomen zelfverzekerdheid rollebolt hij achter haar rug. Soms vergezeld met een klein, edoch dwingend blafje. Door zijn flexibele nek kan hij met zijn koppie precies bij haar schoot. De liefste ogen worden ingezet voor aandacht.
En hij geeft zoveel terug: liefde, koppies en likken waar je maar wil. Of niet wil, maar waar hij met zijn tong bij kan. Poten worden gestrekt in tevredenheid, afgezet tegen leuningen en haar rug. Ze kent haar taak: eeuwig buikaaien en duizend blaaskusjes.
Zijn grootse liefde heeft steeds meer ruimte nodig en hij wil spelen, dus langzaam duwt hij haar van hun stoel. Tot ze nog slechts met één bil op de stoel past.
Tijd voor koffie. Ze staat op, hem achterlatend in verward geluk.
Enthousiast over deze inzending?
Jouw commentaar toevoegen? Schrijvers stellen je tips en opmerkingen op prijs. Dat is mogelijk in de tekstbalk
Wees de eerste om commentaar te geven.
Gebruikerswaardering: 5 / 5
Meer publicaties lezen of zelf meedoen aan een schrijfactiviteit?
Klik op een van de mogelijkheden.
Klik op een titel om de inzending te lezen.
Eerst inloggen s.v.p.! Meedoen is alleen mogelijk voor leden. Nog geen lid? Je kunt je gratis registreren als lid.