Wat een gedoe

‘Hoi Carolien, jullie komen zaterdagavond toch nog wel? ’ vroeg onze schoonzoon vorige week vrijdag nadat hij eerder op die dag al een leuk feest ter gelegenheid van zijn veertigste verjaardag had afgeblazen vanwege de nieuwe coronaregels. Enkele dagen daarvoor was hij kort in contact geweest met een stagiaire die voor hem werkte. De stagiaire bleek Corona te hebben. Balen. Ja, de stagiaire baalde zelf ook wel. ‘Had ik me maar laten vaccineren’. Berouw komt altijd na de zonde .

‘Heb je klachten, Bart?’ vroeg mijn lief. Nee, ik heb wel een zelftest gedaan. Negatief.‘
‘Nou , alles zo blijft dan we komen we zaterdagavond even gezellig een borrel drinken voor je verjaardag.’
Zaterdagmiddag belden we nog even of alles nog oké was en of hij geen klachten had. Nee, hij voelde zich prima en een nieuwe zelftest was ook weer negatief. Voor ons reden om ‘s avonds naar hen toe te gaan en een gezellige avond te hebben.

’ s Maandags kregen we een appje van onze dochter. Bart voelde zich toch niet lekker, behoorlijk verkouden en vermoeid. Uit een zelftest bleek dat hij positief was en dus in quarantaine moest. We baalden. 1,5 m afstand hadden we niet de hele avond van elkaar gehouden. Waren we ook besmet? Was de test betrouwbaar?

De volgende dag schepte duidelijkheid. Ook de echte coronatest was positief ondanks dat hij 2 vaccinaties had gehad.
Zelf hadden we lichte klachten: loopneus/licht verkouden, lichte koorts. Een zelftest : negatief. Toch moesten we ons echt laten testen volgens de coronaregels.

Wat een gedoe, hoe vaak mijn lief ook belde, de verbinding werd een groot deel van woensdag gewoon verbroken en ook online was er geen enkele mogelijkheid. Eindelijk tegen half vijf hadden we contact met het callcenter. Morgen om twaalf uur kunnen we ons laten testen. We hopen op een negatieve test.