Op mijn fiets laveer ik tussen voetgangers die net als ik gebruik maken van shared space. Maaltijdbezorgers op scooters en e-bikes storten zich tussen het wandelend publiek. Pedelics scheuren langs vrachtauto’s die de winkels bevoorraden en zich in de binnenstad kruipend voortbewegen. Meeuwen pikken de overblijfselen op van vissen die tussen de straatstenen op de Vismarkt hun laatste rustplaats vonden. Snorrende veegautootjes van de gemeentereiniging spoelen dat wat achterblijft weg. Wat rest is de doordringende visgeur die nog dagen zal blijven hangen als de welbekende geur van deze stad van allure.
Een meisje op de fiets haalt mij in. Zij heeft snelheid en pech. Een schijtende meeuw dropt als witte bommenwerper zijn afval op haar hoofd. Na vandaag weet ik het zeker: De Vismarkt is in Groningen de plaats waar je moet zijn om de ziel en de geur van deze stad te ontdekken.