Soms ben ik een viezerik, een gluurder. Een bezoeker van een peepshow, iemand die door zo'n ranzig kijkgat naar seksende vrijwilligers gluurt.
Met regelmaat googel ik iemand die ik al 30 jaar niet heb gezien, zogenaamd om te kijken wat er van hem of haar geworden is. In werkelijkheid wil ik weten hoe iemand die vroeger 'way out of my league' was er nu uitziet. Eerlijker: ik hoop dat hij of zij een beetje lelijk en dik is geworden. Zoals ik vroeger.
Oppervlakkig? Weet ik. Een mooi karakter is natuurlijk veeeel waardevoller op social media. Hou toch op.
Zo zocht ik naar die destijds populaire bitch met cheerleader looks, bij wie ik nooit mocht aanschuiven in de kantine. Ik kan een tevreden glimlach niet onderdrukken als ik zie dat ze tegenwoordig een corpulente, kortharige, happy moeke is met zo'n suf sjaaltje, bijeengehouden door een draak van een broche (iets met drie dezelfde steentjes, in beige). Juistem. Het voormalige 'mooiste meisje van de klas' koketteert nu met zelfgemaakte jammen, borduursels, kroost in G-star tenue en, jawel, vergoelijkende quotes als 'It's the inside that counts.' Zucht. Ik krijg enorm veel zin om een selfie te sturen. Van mijn waardevolle bikini karakter.
Ja, ik ben af en toe echt een viezerik.
