Ik verveel me regelmatig.
Bewust weliswaar.
Ik zoek de eenzaamheid en de rust bewust op.
Ik verlang naar een wereld die even stilstaat.
De stilte van het gewoon 'zijn'.
Bewustwording van de gejaagdheid en het moeten van elke dag.
Waarom zouden we elke dag moeten leven alsof het onze laatste is?
Het ‘carpe diem’ gaat wat mij betreft voorbij aan de waarde die het leven ons geeft.
Het is me duidelijk dat de wereld waarin we leven ons verrijkt maar ik besef me terdege in hoeverre het ons aan de andere kant verarmt. Alles kan. Sterker nog. Alles moet kunnen.
En nee, ik mediteer niet.
Ik laat gewoon de verveling zijn gang gaan.
In de stilte en de rust. In de tijd die gewoon voorbij gaat.
Pas als de verveling zijn werk echt gedaan heeft
worden belangrijke zaken belicht.
Dan blijkt ook dat ergernissen en frustraties persoonlijk zijn en dus nooit een ander toebehoren.
Én in het diepste moment van de verveling wordt de verbeelding het grootst.
Ik persoonlijk verveel me dus graag.
06-07-2023 |
Enthousiast over deze inzending?
![]() | Jouw commentaar toevoegen? Schrijvers stellen je tips en opmerkingen op prijs. Dat is mogelijk in de tekstbalk hieronder of klik eerst op TOELICHTING voor de werkwijze. |
Wees de eerste om commentaar te geven.
![]() | Graag jouw waardering voor de kwaliteit van deze inzending: Stem 1=minimaal, 2=matig, 3= voldoende, 4=goed, 5=perfect. |
Eerst inloggen s.v.p.! Meedoen is alleen mogelijk voor leden. Nog geen lid? Je kunt je gratis registreren als lid.
Klik op een titel om de inzending te lezen.
Ik lees bijna alles hier op schrijverspunt, maar voel me 'nog' niet goed genoeg om een ander te kunnen beoordelen.