Laat ik de lezer even kort bij de hand nemen naar één van m’n vorige levens, armetierig: ja!, maar het substantief Adonis klonk toen nog iets bijvoeglijker dan de huidige aanblik van uw dienaar.
Er werd me door de tekenleraar van de buurtacademie gevraagd om voor 100,- per uur te poseren (Belgische frankskes hé…). Pas na enig onhandig en vruchteloos gezinspeel werd het me achteloos duidelijk gemaakt: “jaja, naakt hé”.

Wat een mens al niet doet om z’n ijskast gevuld te krijgen…

De opdracht: simpel één of andere willekeurige houding aannemen die je makkelijk zo’n drie kwartier kon blijven volhouden zonder een vin te verroeren.

Deze plaatselijke tekenschool had blijkbaar wat moeite met de subsidiëring: het ontbrak volledig aan tekenezels en zelfs de stoelen waren manifest afwezig.
Maar dit werd overweldigd door het enthousiasme van zo’n dozijn jonge dames, veelal  in minirok, die zich in kleermakershouding vóór me zetten en me verwachtingsvol van kop tot teen aanstaarden…

Aan wat ik niet allemaal heb gedacht om alles stil te houden…