Fruit, ik word er altijd zo zenuwachtig van. ‘t Is ook zo’n tijdrovend en arbeidsintensief gedoe, met dat wassen, pellen, schillen, ontpitten en in partjes verdelen. Ik word al moe als ik eraan denk, aan al die vereiste handvaardigheid. Lang geleden, toen ik nog jong en onbevangen was, deed ik het soms in het openbaar. Tijdens pauzes met klasgenoten, later met collega’s. Tot ik ooit, tegenover mijn toenmalige vrouwelijke bureauchef zittend, een sinaasappel pelde. Eerst die cellulitisachtige oranje schil, en daarna die vervelende tijdrovende witte slierterige pulkdingetjes die me al sinds mensenheugenis irriteren omdat ik ze nooit helemaal verwijderd krijg. Toen ik eindelijk vrede nam met het bereikte resultaat, zette ik mijn duimen in het middelpunt om de bijna blote sinaasappel vlot en vloeiend in twee te splitsen. Vloeiend was vooral de straal die op dat moment de vrucht verliet en recht in het gezicht van mijn bazin spoot. Ik heb nooit begrepen dat sommige mannen een kick krijgen van dergelijke fenomenen in contexten die iets seksueler zijn.
Daar gaan we weer … Om het in fruit uit te drukken: ik bezit de guave om alle mogelijke dingenin een onrealistische relatie te brengen met seks. Noem het buitenechtelijke seksuele betrekkingen van een andere soort. Schuldgevoelens daaromtrent zijn in de pittige fruitsector overbodig, want daar doet iedereen het, echt iedereen. Neem morgen maar eens een banaan en een pruim mee naar het werk en leg ze samen op je tafel of desk. Je krijgt geheid, met of zonder gekheid of geilheid, binnen de vijf minuten een smoezelige, onzedige opmerking.
Ik heb al veel gezien in mijn leven, dat verzeker ik je. Dan spreek ik nog niet over al die filmpjes waarbij mensen zich van lichaamsopening vergissen tijdens de banaanconsumptie. In mijn kinderjaren zag ik het Ernie van Sesamstraat al doen met zijn oor, op volwassen leeftijd werd het almaar minder onschuldig. Gisteren las ik dat bananen na een dag in de koelkast dikwijls al bruin zijn, maar het kan bij temperaturen van om en bij de 37 graden nog veel sneller, dat verzeker ik je.
Wacht! Het is zes uur. Tijd voor het fruitjournaal:
In Spanje heeft een misnoegde, met de dood bedreigde bloedsinaasappel een avocado onder de arm genomen. Daarnet raakte bekend dat hij een rechtszaak aanspant tegen Minute Maid voor afpersing.
In eigen land heeft een boosaardige bosaardbei een aanslag gepleegd met een granaatappel. Hij gebruikte een citroen als vluchtauto.
Verder werd er nog een vermeende peerofiel opgepakt nadat hij de passievrucht van een mini-kiwi in monokini zou hebben betast.
Zet die tv maar af, ‘t is toch altijd ellende. Om framboos van te worden. Nog vlug perzik eruit dat ik dadelijk een dadel ga eten, terwijl ik gisteren voor een abrikoos koos. O lijf, wat heb je toch veel nodig om een stervrucht te worden! Wat zou je ervan denken als ik eerst nog vlug mijn neus en mijn kokosnoot voor het eten?
Zo zie je maar, onschuldige, niet-seksuele fruitgrapjes lukken eveneens, zij het op een bedenkelijk, bijna pompelmiezerig niveau. Ik ben dan ook niet lang naar het lycheeum geweest. Het zij zo. Een banaan in je poep steken vind ik overigens nog steeds banaal. Zo, die moest er nog even uit.
1 Commentaar
