SCHRIJFACTIVITEIT: CURSIEFJE
Klik voor meer schrijfactiviteiten in het menu op SCHRIJFACTIVITEITEN.
Auteur:Hans Van Battel
| 5474 | Rating: | 4.21 |
Andere schrijver?
Enthousiast over deze inzending? Deel je enthousiasme op sociale media m.b.v. onderstaande buttons.
Commentaar en/of waardering voor dit artikel:
Graag je feedback a.u.b.:
Wittgensteins Tractatus betreft de wetenschapsfilosofie. Daarin drukt hij met de zin: "Was man nicht weiB, darüber muB man schweigen" geen aversie uit over zijn eigen werk (hij meent het wel daarin voor eens en voor altijd duidelijk te hebben gezegd), maar over de irrationele, religieuze en andere spookuitspraken over de wereld, in taal gevat, maar inductief totaal ononderbouwd (niet berustend op (wetenschappelijke) ervaring).
De uitspraken in de wiskunde en de logica zijn deductief (geen werkelijkheidswaarde); ze zijn alleen geldig binnen een axiomatisch systeem. Echte wetenschap gaat uit van ervaring (inductief) en doet, soms verwoord in deductieve formulering (b.v. fysica), ware uitspraken over de wereld.
Verwar vooral niet de termen geldig en waar.
De uitspraken in de wiskunde en de logica zijn deductief (geen werkelijkheidswaarde); ze zijn alleen geldig binnen een axiomatisch systeem. Echte wetenschap gaat uit van ervaring (inductief) en doet, soms verwoord in deductieve formulering (b.v. fysica), ware uitspraken over de wereld.
Verwar vooral niet de termen geldig en waar.
Show more
0 van de 0 lezers vond deze review nuttig
Graag je feedback a.u.b.:
Leuk!
Show more
0 van de 1 lezers vond deze review nuttig
-
Tof! Bedankt Maaike!
Graag je feedback a.u.b.:
Wittgensteins Tractatus betreft de wetenschapsfilosofie. Daarin drukt hij met de zin: "Was man nicht weiB, darüber muB man schweigen" geen aversie uit over zijn eigen werk (hij meent het wel daarin voor eens en voor altijd duidelijk te hebben gezegd), maar over de irrationele, religieuze en andere spookuitspraken over de wereld, in taal gevat, maar inductief totaal ononderbouwd (niet berustend op (wetenschappelijke) ervaring).
De uitspraken in de wiskunde en de logica zijn deductief (geen werkelijkheidswaarde); ze zijn alleen geldig binnen een axiomatisch systeem. Echte wetenschap gaat uit van ervaring (inductief) en doet, soms verwoord in deductieve formulering (b.v. fysica), ware uitspraken over de wereld.
Verwar vooral niet de termen geldig en waar.
De uitspraken in de wiskunde en de logica zijn deductief (geen werkelijkheidswaarde); ze zijn alleen geldig binnen een axiomatisch systeem. Echte wetenschap gaat uit van ervaring (inductief) en doet, soms verwoord in deductieve formulering (b.v. fysica), ware uitspraken over de wereld.
Verwar vooral niet de termen geldig en waar.
Show more
0 van de 0 lezers vond deze review nuttig
-
Fijn dat je de Tractatus zo goed hebt doorgrond. Ik had het vooral moeilijk met Wittgensteins gebruik van zijn formele logica. Voor de rest heb ik me er zo goed mogelijk doorgeworsteld, en heb me daarna gericht op andere filosofen die de Tractatus toegankelijk hebben gemaakt voor amateur-filosofen zoals ik.
Voor zover ik er iets van heb begrepen, legt hij via logisch opgebouwde stappen uit dat enkel uitspraken over de werkelijkheid zinvol zijn. Andere uitspraken hebben geen waarheidswaarde aangezien deze gaan over wat niet 'het geval' is en dus niet tot de werkelijkheid behoren (de werkelijkheid zoals hij deze omschrijft in één van de eerste artikels). Daartoe behoort elke uitspraak aangaande ethica en esthetica. Er zijn daarin geen feitelijke waarheden te vinden. Daarbovenop geeft hij met zijn uitspraak 'mijn wereld is begrensd is door mijn taal' aan dat logica slechts gebrekkig de structuur van de taal kan weergeven en is irrelevant voor de oordelen over 'mijn wereld'. In het kader van een filosofische benadering van de wereld, is het gebruik van logica dus zeer beperkt, en dat is precies wat ik in dit stukje schrijf.
Wat mijn interpretatie van zijn slotzin betreft: als Wittgenstein middels een strak logische opbouw tot de slotsom komt dat begrippen 'waar' en 'onwaar' in ethische en esthetische filosofische vraagstukken irrelevant zijn, lijkt hij een zeer onbevredigend sluitstuk te hebben geformuleerd van zowat alle filosofie. Als je er niets zinvol (in termen van logisch waar of onwaar) over kan zeggen, kan je er best over zwijgen, en klapt hij vervolgens zijn Tractatus samen met niet-positivistische filosofieën definitief dicht. Vandaar zijn -door mij toegedichte- aversie. Pas jaren later heeft Wittgentein zichzelf helemaal herdacht in zijn taalspelen.
Als je schrijft over irrationele, religieuze en ander spookverhalen', dan hoop ik niet dat je elke niet-positivistische wereldbeschouwing afdoet als 'spookverhalen'. Ik veronderstel dat je hiermee de gedachtengang van Wittgenstein meent te volgen.
Al bij al was dit stukje natuurlijk niet bedoeld om een door mij vermeend doorzicht te demonstreren van Wittgenstein, maar geeft het op een ietwat ironische en hopelijk ludieke manier weer waar logica NIET thuishoort.-
@Deprez Precies! "Wat doen wij als dichters niet met de taal?"
Welke meerwaarde kan logica hierin spelen? "Niks, nada", zou ik zeggen.
Wat ik wél aanlokkelijk vind als schrijver, is m'n poging om me in te leven in de geestestoestand waarmee Wittgenstein zijn Tractatus heeft geformuleerd en vooral hoe hij deze heeft afgesloten middels zijn beroemde slotzin. Indien je als filosoof via naadloze logische stappen tot het inzicht komt dat je -precies door dit te doen- een eind stelt aan elke zinnige vraag (in ethische en communiceerbare zin), en daarmee het failliet verklaart van de filosofie, dan lijkt me dit een filosofische zelfmoord. M.i. moet Wittgenstein dit reeds hebben beseft in de loopgraven van WOI, en verklaart ook waarom hij -in de daarop volgende '20-er jaren- zich aversief volledig terugtrok uit de filosofie, zelfs tot en met zijn weigering om toe te treden tot één van de meest vooraanstaande filosofische kringen van zijn tijd (de Wiener Kreis) die nota bene nog het meest voeling had met zijn gedachten. Wittgenstein was in heel wat opzichten een tragische figuur.
Overigens ben ik het helemaal niet met hem eens dat elke ethische verklaring in wezen absurd is, alhoewel elke motivering hiervoor op de schop gaat als je deze afpoetst aan zijn gedachtengang. De mens is nu eenmaal een logische contradictie. Dat is geen reden om hem te vermoorden. -
Heu... 'afToetst' bedoel ik hé..
-
In Wittgenstein I komt de waarheidwerving aan bod: logisch (toegankelijk) taalgebruik; de gedegen ervaring (herhaalbare, controleerbare experimenten); anders gaat de taal (en de wereld) met vakantie (citaat).
In Wittgenstein II (Philosofische Untersuchungen) komt de hele taal (ook de omgangstaal) aan bod en wordt het taalspel benadrukt. Hier krijgen wel ethica en esthetica e.a. vrije ruimte. Trouwens wat doen wij als dichters niet met de taal?
-
Graag je feedback a.u.b.:
Leuk!
Show more
0 van de 0 lezers vond deze review nuttig
-
Tof! Bedankt Maaike!
Graag je waardering!De auteur is je dankbaar.
© 2022
Voor zover ik er iets van heb begrepen, legt hij via logisch opgebouwde stappen uit dat enkel uitspraken over de werkelijkheid zinvol zijn. Andere uitspraken hebben geen waarheidswaarde aangezien deze gaan over wat niet 'het geval' is en dus niet tot de werkelijkheid behoren (de werkelijkheid zoals hij deze omschrijft in één van de eerste artikels). Daartoe behoort elke uitspraak aangaande ethica en esthetica. Er zijn daarin geen feitelijke waarheden te vinden. Daarbovenop geeft hij met zijn uitspraak 'mijn wereld is begrensd is door mijn taal' aan dat logica slechts gebrekkig de structuur van de taal kan weergeven en is irrelevant voor de oordelen over 'mijn wereld'. In het kader van een filosofische benadering van de wereld, is het gebruik van logica dus zeer beperkt, en dat is precies wat ik in dit stukje schrijf.
Wat mijn interpretatie van zijn slotzin betreft: als Wittgenstein middels een strak logische opbouw tot de slotsom komt dat begrippen 'waar' en 'onwaar' in ethische en esthetische filosofische vraagstukken irrelevant zijn, lijkt hij een zeer onbevredigend sluitstuk te hebben geformuleerd van zowat alle filosofie. Als je er niets zinvol (in termen van logisch waar of onwaar) over kan zeggen, kan je er best over zwijgen, en klapt hij vervolgens zijn Tractatus samen met niet-positivistische filosofieën definitief dicht. Vandaar zijn -door mij toegedichte- aversie. Pas jaren later heeft Wittgentein zichzelf helemaal herdacht in zijn taalspelen.
Als je schrijft over irrationele, religieuze en ander spookverhalen', dan hoop ik niet dat je elke niet-positivistische wereldbeschouwing afdoet als 'spookverhalen'. Ik veronderstel dat je hiermee de gedachtengang van Wittgenstein meent te volgen.
Al bij al was dit stukje natuurlijk niet bedoeld om een door mij vermeend doorzicht te demonstreren van Wittgenstein, maar geeft het op een ietwat ironische en hopelijk ludieke manier weer waar logica NIET thuishoort.
Welke meerwaarde kan logica hierin spelen? "Niks, nada", zou ik zeggen.
Wat ik wél aanlokkelijk vind als schrijver, is m'n poging om me in te leven in de geestestoestand waarmee Wittgenstein zijn Tractatus heeft geformuleerd en vooral hoe hij deze heeft afgesloten middels zijn beroemde slotzin. Indien je als filosoof via naadloze logische stappen tot het inzicht komt dat je -precies door dit te doen- een eind stelt aan elke zinnige vraag (in ethische en communiceerbare zin), en daarmee het failliet verklaart van de filosofie, dan lijkt me dit een filosofische zelfmoord. M.i. moet Wittgenstein dit reeds hebben beseft in de loopgraven van WOI, en verklaart ook waarom hij -in de daarop volgende '20-er jaren- zich aversief volledig terugtrok uit de filosofie, zelfs tot en met zijn weigering om toe te treden tot één van de meest vooraanstaande filosofische kringen van zijn tijd (de Wiener Kreis) die nota bene nog het meest voeling had met zijn gedachten. Wittgenstein was in heel wat opzichten een tragische figuur.
Overigens ben ik het helemaal niet met hem eens dat elke ethische verklaring in wezen absurd is, alhoewel elke motivering hiervoor op de schop gaat als je deze afpoetst aan zijn gedachtengang. De mens is nu eenmaal een logische contradictie. Dat is geen reden om hem te vermoorden.
In Wittgenstein II (Philosofische Untersuchungen) komt de hele taal (ook de omgangstaal) aan bod en wordt het taalspel benadrukt. Hier krijgen wel ethica en esthetica e.a. vrije ruimte. Trouwens wat doen wij als dichters niet met de taal?