Soms heb je rust nodig, rust in je geest, rust in je lijf. Gewone nachtrust is niet voldoende, want zelfs al droom je niet, jullie mensen zijn nooit helemaal vrij van stress.

Probeer de spanning uit je lichaam te verdrijven. Ga eens liggen. Nee, niet zo gedwongen alsof je gymnastiekoefeningen gaan doen, gewoon slap als een lappenpop. Benen languit, armen langs je lichaam, Kijk zoals ik doe. Nu. Sluit je ogen, zet je gedachten op nul en alle beren en wolven achter slot en grendel. Relax, vingers niet zo krampachtig. Jeetje, wat steken jullie mensen toch raar in elkaar. Láát de mensen bellen, laat die post in de brievenbus liggen. Tijd bestaat niet. Denk niet aan dingen die je toch niet kunt veranderen. Vergeet je plichten en aan alles wat je nog moet doen. Die afwas loopt niet weg. Hé waar ga je heen?

-Mensen ik zal ze nooit begrijpen.-




(150 wrd) Geschreven 22-05-2019 voor Microverhalen.nl, een schrijfsite van medeschrijver en Schrijverspuntlid Hans Stavleu)