Fred

In deze tijdens van corona, complottheorieën en presidentsverkiezingen, merk ik dat het werkgeheugen in mijn brein overkookt als een veronachtzaamd pannetje melk. Ik kan het niet meer aan. Ik wil, met mijn hoofd onder het kussen, doen alsof de wereld niet bestaat. En… ik wil Fred terug. Je weet wel Fred Emmer van het Journaal van vroeger. Hij is niet meer onder ons, dat is mij niet ontgaan, maar misschien is er iemand die op hem lijkt en belangrijker, die het nieuws op zijn Freds kan brengen. Met rustige stem, duidelijk gearticuleerd met een niet uit de plooi te krijgen neutraal smoelwerk dat alle opwinding weet terug te brengen tot de nuchtere wereld van feiten. Ook Fred had emoties hoor. Hij schreef erotische verhalen. Ik heb die nooit gelezen, maar hij zal daarin vast een wat andere toon hebben aangeslagen dan op het Journaal. Zou hij dat wel op z’n Journaals hebben gedaan dan zou het, denk ik, ongeveer zó hebben uigeluid. Door stimuli van het vrouwelijke lichaam richtte het mannelijke geslachtsdeel zich gisterenavond even na elven op om zich enkele ogenblikken later toegang te verschaffen tot zijn vrouwelijk complement, waarbij volgens welingelichte kringen kreunende geluiden waarneembaar waren. Kijk, zo mep je de opwinding ongenadig neer en die toon in het nieuws zou ik vandaag de dag verwelkomen.