Waar ik maar niet genoeg van kan krijgen mijn een draagbaar transistorradiootje. Ik ben verliefd geworden op het exemplaar met een zwengeldynamo. Daarmee ben je zalig onafhankelijk van batterijen of netspanning en kun je op pure spierkracht op avontuur in de ether. Het liefst dwaal ik door de gruizige korte- en middengolf. Je passeert er geknars, gepiep, gefluit en vangt morsesignalen op. Allemaal onbegrijpelijke, maar retespannende, klanken die mij van onbekende verten, en misschien wel vanuit het heelal, bereiken. Te midden van die kakofonie doemen dan af en toe zenders op met uitzendingen die als golven tegen mijn trommelvliezen klotsen: het ene moment zwelt het geluid aan en is het luid en duidelijk, dan weer ebt het weg en verzuipt het vrijwel in de etherruis of mengt het zich mysterieus met een heel andere zender tot een impressionistisch klankbeeld. Mij onbekende presentatoren spreken er in obscure talen en verleiden mij uit klank en intonatie toch boodschappen af te leiden. Telkens draai ik de afstemknop van het radiootje voorzichtig een klein stukje verder naar andere geluidsflarden. Af en toe luister ik even wat langer naar een uitzonderlijk muziekstuk of nieuwsberichten, die uitgesproken worden in van een loodzware tongval voorzien Engels.
Ik moet voortdurend blijven draaien aan de zwengel om voldoende stroom te genereren, maar dat maakt het extra avontuurlijk. Je bereist de frequenties zo alleen en onafhankelijk van iedereen. Alleen jij en je radiootje. Ook midden in de Sahara, van God en de wereld verlaten, zou ik aan mijn zwengel kunnen draaien voor een duik in de ether. Ik weet nog goed hoe ik, in de tijd van Radio Nederland Wereldomroep, op de camping in het buitenland de uitzendingen uit de ether probeerde te vissen om naar reportages over de Tour de France te luisteren. “Iҫi Radio Tour de France”, klonk het dan krakerig uit het radiospeakertje. Hoe slechter de ontvangst hoe verder ik mij verwijderd voelde van Nederland en hoe meer mijn gevoel van avontuur aanwakkerde.
Ik heb ook computers en tablets. Daarmee kan ik via internet ontelbare zenders van over de hele wereld kraakhelder storingvrij ontvangen. Ook op de camping want vrijwel overal hebben ze wifi tegenwoordig. Doe ik nooit. Veel te saai. Laat mij maar mijn eigen avontuur aanzwengelen zodat ik kan wegdromen bij die wonderlijke kakofonie van non-descripte klanken. Geef mij maar het genot van het surfen op fantasieprikkelende etherruis uit het universum.
