Gisteren deden we onze wekelijkse boodschappen.
Terwijl m’n vrouw nog even een Humo haalde, begaf ik me al op weg naar de kassa’s en wandelde voorbij het aanschuivende cliënteel waar een meisje van een jaar of 14, samen met wat haar grootmoeder leek, geduldig hun beurt afwachtten.
Toen ik het meisje naderde viel me iets in haar op: haar gezicht straalde een domme naïviteit uit, een onbeschreven blanco blad. Ik realiseerde me dat zij geestelijk niet in orde was. Tijdens het voorbijgaan staarde zij me aan zonder me echt te zien. Er sprak niets uit haar blik, maar des te meer uit haar stem.
“Mama?” kwam het zachtjes van tussenuit haar nietszeggende lippen, haar ogen strak gericht op me.
Ik voelde me wat geschokt. Aanschuivend bij de volgende kassa zag ik dat elke klant die haar passeerde hetzelfde meemaakte. De twee waren intussen aan de beurt en de kassierster bleek hen te kennen.
“Hey,” lachte zij hen toe, “Nog eens met de dochter op stap?” en keek vriendelijk en meevoelend naar het meisje.
Toen pas viel me op dat de oudere vrouw veel jonger was dan ik me had verbeeld. Het waren geen rimpels die haar gezicht verouderden, maar de gegroefde jarenlange bezorgdheid die haar hadden gesloopt. Bij elke “Mama?” van het meisje flitste de wanhoop in haar ogen, een radeloze onmacht die stilaan de strijd leek te verliezen met een opborrelende haatreflex.
We laadden de boodschappen in en reden weg.
Héhé! Dat vervelend klusje was alweer achter de rug.
06-07-2024 |
Enthousiast over deze inzending?
![]() | Jouw commentaar toevoegen? Schrijvers stellen je tips en opmerkingen op prijs. Dat is mogelijk in de tekstbalk hieronder of klik eerst op TOELICHTING voor de werkwijze. |
Wees de eerste om commentaar te geven.
![]() | Graag jouw waardering voor de kwaliteit van deze inzending: Stem 1=minimaal, 2=matig, 3= voldoende, 4=goed, 5=perfect. |
Eerst inloggen s.v.p.! Meedoen is alleen mogelijk voor leden. Nog geen lid? Je kunt je gratis registreren als lid.
Klik op een titel om de inzending te lezen.
"Nietszeggende lippen": in de paragraaf ervoor komt m.i. heel duidelijk naar voor dat ik dit woord in de betekenis gebruik zoals je zelf ook aangeeft: betekenisloos, net zoals gans het aangezicht van het meisje een nietszeggende vlakke popachtige indruk gaf. Wat die "opborrelende haatreflex" betreft: dit schrijfseltje is een cursiefje, dus het vertelt iets over de dagelijkse realiteit, iets wat ik in de supermarkt zelf heb meegemaakt. De interpretatie van die haatreflex die ik meende te zien in haar mama's gezicht, laat ik over aan de lezer. Misschien dat je hiermee op je honger blijft zitten. Wel: ik ook.