Gisteren al had ik een vreemd gevoel. Ik kon het niet plaatsen. Het overkwam me. Een gevoel van alleen zijn, isolatie. Het gevoel kwam sterk binnen en het bracht me ertoe eens goed na te denken over mijn contacten met de buitenwereld, mijn vrienden, mijn familie, collega's. Oftewel, iedereen die een rol speelt in mijn leventje. Het besef kwam hard aan.
Ik sta alleen.
Toen ik begon met dit op papier te zetten startte ik met een bak koffie. Nu zit ik echter om twee uur s’-middags aan een eerste glas goedkope whisky. Want…
Voor wie moet ik het laten.
Ik besef dat ik hier een erg eenzaam beeld schep. Een impressie geef van iemand die niemand in haar leven heeft die iets om haar geeft. Een leven in isolement. Zonder vrienden, familie, kennissen of zou collega’s. Maar dat klopt niet. Ik heb wel die mensen in mijn leven. Ik weet dat ik mensen kwets als ik dit ooit naar buiten zou brengen. Ik heb vrienden. Ik heb familie. Ik heb collega’s. En ja, ze geven om me. Als ik ook maar een van hun zou bellen en zou uitleggen hoe ik me voel zouden ze geschokt, verbaasd en waarschijnlijk gekwetst reageren. En terecht.
Ik denk dat ik een uitleg schuldig ben aan dit bovenstaande schrijven.
Gewoon om een idee te geven van wie ik ben en waarom ik dit schrijf.
Het schrijven is iets wat ik al jaren doe. Ik kan me de tijd niet voorstellen dat ik nog niet kon schrijven. Mijn gevoel en emoties werden altijd al in woorden en zinnen op papier gezet sinds ik schrijf. Voor die tijd vertelde ik mijn verhalen aan knuffels, mijn konijn, mijn hond. Het is voor mij een noodzakelijk iets om mijn constant verwarring zaaiende brein enigszins onder controle te houden. Om te kunnen relativeren en om mijn emoties een plaats te kunnen geven. Ik schrijf niet omdat ik dat wil. Ik schrijf omdat ik moet. Ik schrijf emoties, bestaande en verzonnen. Ik schrijf fictie en non-fictie. Angst, depressie, vreugde, liefde, goed en kwaad. Wat mijn brein bedenkt komt op papier. Soms is het de moeite van het lezen waard maar vaak zijn het krabbels die de moeite van het overlezen nog niet waard zijn. Maar goed. Nu je weet waarom ik dit dus op papier zet zal ik ook een uitleg geven over het gevoel van isolatie waar ik tenslotte mee begon.
Met mijn bijna 53 jaar heb ik al waarschijnlijk het grootste deel van mijn leven achter me. Ik ben single sinds een aantal jaren. Ik heb een paar; vergeef me voor mijn woorden, buitengewoon geweldige kinderen, waar ik mijn leven voor zou geven. En dit is serieus bedoelt. Dit zijn niet zomaar een paar woorden. Ik heb vrienden die ik al het grootste deel van mijn leven ken en heb in de laatste jaren nieuwe vrienden gemaakt. Ik maak gemakkelijk contact met mensen. Ben behoorlijk sociaal aangelegd en geef om al die mensen. Echter…
Ik hoor nergens thuis. Ik hoor nergens echt bij. Ik leef mijn leventje en zij leven dat van hun. Ik heb me nooit geroepen gevoeld om bij elk feestje, verjaardag, evenement me te mixen onder de vrienden van mijn vrienden. Het contact met mijn vrienden vind ik belangrijk. De vrienden van mijn vrienden niet. Ik ben ook niet belangrijk voor hun. Ik kom en vertrek alleen. Ga dus ook niet mee in de gezelligheid van de menigte. Maak geen vrienden in de vriendengroep van mijn vrienden. Waarom niet? Gewoon, ik heb niet veel behoefte aan veel mensen en oppervlakkige contacten.
In mijn relaties met mensen wil ik diepgang. Daarin ben ik best expliciet. Het; hoi hoe gaat het?, moet een gemeende zin zijn en niet een waarop het antwoord een; ja goed, is zonder dat de ander daadwerkelijk het antwoord hoort.
Dat is wat mij misschien anders maakt dan anderen. Als ik iemand als een vriend beschouw is dat in voor- en tegenspoed. Sta ik klaar voor die persoon om samen te lachen maar ook om te huilen. Voor minder ga ik niet. Kan ik niet. Ik heb deze contacten in het verleden wel gehad maar ook weer verbroken. Voor mij hebben ze geen toegevoegde waarde.
Ik ben nu eenmaal wie ik ben. Kan en wil me niet veranderen. Maar ik besef wel dat ik mijn leven op deze manier wel eens in eenzaamheid kan gaan afsluiten.
Dat besef.
Dat maakte dat ik dat ene glas whisky er vandaag maar eens bij pakte.
11-05-2023 |
![]() | Jouw commentaar toevoegen? Schrijvers stellen je tips en opmerkingen op prijs. Dat is mogelijk in de tekstbalk hieronder of klik eerst op TOELICHTING voor de werkwijze. |
Wees de eerste om commentaar te geven.
![]() | Graag jouw waardering voor de kwaliteit van deze inzending: Stem 1=minimaal, 2=matig, 3= voldoende, 4=goed, 5=perfect. |
Eerst inloggen s.v.p.! Meedoen is alleen mogelijk voor leden. Nog geen lid? Je kunt je gratis registreren als lid.
Klik op een titel om de inzending te lezen.