'Mijn naam is Telefoon. Maar tegenwoordig wil ik liever Smartphone worden genoemd. Ik ben namelijk een stuk slimmer geworden...'
Zo begon mijn interview met de smartphone.
De smartphone is niet meer weg te denken uit ons leven. Bijna iedereen heeft zo'n slimme telefoon.
Ik vroeg de smartphone hoe hij het vond, dat er zoveel mensen gebruik van hem maakten. Hij zei, dat hij dat heel fijn vond.
De smartphone vertelde me, dat hij vroeger aan een draad in de muur vastzat.
Toen heette hij nog gewoon 'telefoon'.
'Later kwamen de draadloze telefoon en het mobieltje,' vertelde hij.
'Sommige mensen hebben nog steeds een gewone telefoon,' ging hij verder.
Ik hield mijn mond stijf dicht en reageerde niet. Want ik behoor tot dat handjevol mensen, die geen smartphone hebben.
Ik heb alleen een vaste telefoon, een draadloze telefoon en een mobieltje, dat volgens sommigen uit het jaar nul komt...
Maar dus geen smartphone.
'Een smartphone, zoals ik,' vertelde hij verder, 'kan je overal mee naartoe nemen. Hij kan mee naar buiten, kan naast je bed liggen, kan mee op reis, kortom, overal waar jij gaat, gaat ook de smartphone.'
Ik knikte, dat was waar. Dat kon vroeger niet.
Toen vroeg ik of hij me kon vertellen, wat er allemaal met hem mogelijk was.
Jazeker, dat wilde de smartphone me dolgraag vertellen!
En hij begon op te sommen: e-mailen, chatten, filmen, internetten, foto's maken en versturen, weerbericht bekijken, muziek luisteren en nog veel en veel meer.
'En o ja, je kan ook nog met mij bellen',
zei hij lachend.
Ik was onder de indruk en zei dat ook. Dat was nogal wat.
'Ja, hè', zei hij triomfantelijk.
Ik wilde wat meer weten over dat weerbericht bekijken.
'Vroeger, in de jaren zeventig en tachtig', zei de smartphone, 'kon je met je telefoon het nummer 003 bellen en dan werd het landelijke weerbericht verteld, van het KNMI te de Bilt.'
Ik knikte, ik had dat nummer ook vaak gebeld.
De smartphone vertelde verder, dat je nu veel meer informatie kunt krijgen.
'Wil je weten, hoeveel graden het gaat vriezen? Zodat je ongeveer weet of het ijs op de sloten, de vijvers, enz. dik genoeg zal worden, zodat je erop kunt lopen?
Of wil je een dagje weg en wil je weten of er regen komt?
Die informatie kan je allemaal opzoeken via mij,' zei hij trots,
'en dan niet landelijk, o nee, plaatselijke informatie, gewoon bij jou in de buurt!'
'Ja', zei ik, 'dat is natuurlijk ontzettend handig. En zal daar wel veel gebruik van gemaakt worden.'
'Reken maar!' zei de smartphone.
'En,' ging hij verder, 'wat dacht je van dat dikke boek, de telefoongids? Die werd jarenlang huis-aan-huis verspreid. Daar stond iedereen in, die telefoon had, met achternaam en adres. Nou ja, behalve als je een geheim nummer had. Dan stond je er niet in. Maar dat moest je zelf aanvragen.
Dat is ook voorbij', zei hij, 'die papieren gids bestaat niet meer.'
'Maar niet getreurd,' zei hij vervolgens, 'want je kunt nu heel snel alle telefoonnummers via mij opzoeken, met alle gegevens, die er bij horen. Handig toch, nietwaar?'
Ik knikte maar wat. En dacht ondertussen met weemoed aan dat dikke telefoonboek. Nooit meer heerlijk door de gids bladeren en lachen om alle aparte en vreemde achternamen...
Gelukkig heb ik de laatste telefoongids bewaard, dacht ik er achteraan.
De smartphone had me nog wat te vertellen. Hij keek me olijk aan en zei, dat hij nog een nieuwtje voor me had.
Of ik al wist, dat hij een hobby geworden was?
'Nou nee,' zei ik, 'hoezo dan?'
'Dan moet je maar eens goed om je heen kijken,' zei hij.
En inderdaad, hij heeft gelijk, denk ik opeens.
Want waar je ook bent, overal zie je mensen, die bezig zijn met de smartphone.
In de bus, op straat, op bezoek, op het terras, je kan het zo gek niet bedenken, of je ziet iemand met een smartphone in de hand.
'Ik ben voor bijna iedereen een hobby geworden,' sprak hij vergenoegd, 'en daarom wil ik niet meer gewoon maar 'telefoon' heten, maar wil ik 'Smartphone' genoemd worden. Want ik ben slim en erg belangrijk en onmisbaar. Men kan mij alles vragen en ik heb bijna overal een antwoord op,'
zei hij tot slot.
Na afloop van ons gesprek bedankte ik de smartphone voor het fijne gesprek en voor zijn tijd en voor alle informatie.
Ik was een stuk wijzer geworden.
'Graag gedaan,' zei hij, 'en als je nog wat meer informatie wilt, je weet het, hè, je kan via mij van alles opzoeken.'
Veel later vroeg ik me af, of ik misschien toch ook maar een smartphone moest kopen. Als je er zoveel mee kon doen...
Maar ik besloot, dat ik daar nog wel eens over zou nadenken.
Voorlopig ben ik tevreden met mijn eigen telefoon.
05-06-2024 |
Enthousiast over deze inzending?
![]() | Jouw commentaar toevoegen? Schrijvers stellen je tips en opmerkingen op prijs. Dat is mogelijk in de tekstbalk hieronder of klik eerst op TOELICHTING voor de werkwijze. |
Wees de eerste om commentaar te geven.
![]() | Graag jouw waardering voor de kwaliteit van deze inzending: Stem 1=minimaal, 2=matig, 3= voldoende, 4=goed, 5=perfect. |
Eerst inloggen s.v.p.! Meedoen is alleen mogelijk voor leden. Nog geen lid? Je kunt je gratis registreren als lid.
Klik op een titel om de inzending te lezen.