Daar sta ik dan op natuurcamping De Knotwilg; midden in de Biesbosch. Om mij heen tientallen kleine trekkerstentjes. En fietsen; heel veel sportieve fietsen: racefietsen met slechts een enkel tasje en toerfietsen; soms met aanhangertje. Maar ook een paar elektrische fietsen met de bekende felgekleurde tassen.
Op deze camping weinig caravans en bungalowtenten. Hier kruipen de gasten bij het vallen van de nacht in piepkleine onderkomens om er ’s morgens bij het krieken van de dag weer vrolijk uit te kruipen. Een stoere jongeman heeft zelfs niet meer dan zijn slaapzak en een flinterdun, zwevend afdakje dat hem moet beschermen tegen regen en kou.
Maar er zijn ook camperbusjes. Van die ouderwetse Volkswagenbusjes waarbij je het dak uit kunt schuiven voor wat extra ruimte. Busjes die toebehoren aan ‘oudere jongeren’ die met trots hun lange, grijze staart dragen ter compensatie van de kalende schedel. En ’s avonds zijn er kampvuurtjes en speelt een jonge vrouw zachtjes op haar gitaar. Terwijl de koekoek onophoudelijk zijn roep laat horen. Koekoek, koekoek, koekoek…
Samen met al die natuurliefhebbers kijk ik uit over het water en ontdek tal van vogels. De lepelaars waden rustig op de ondiepe plekken. Het visdiefje maakt indrukwekkende duikelingen op het water. De grutto roept onophoudelijk zijn eigen naam. De reigers, klein, groot, zilver, paars, zijn in grote getale aanwezig. Net als de vele ganzen en eenden die foerageren in dit waterrijk gebied terwijl hun donzige jongen door het hoge gras dartelen. Maar ook de boerenzwaluwen, de kwikstaartjes, de tureluur, de kluut en de fuut en natuurlijk de rietgors, de rietzanger en alle soorten mussen… ze zijn er allemaal. Allemaal even mooi en indrukwekkend.
Al is het de visarend – en nóg veel meer de zeearend – die de show écht weet te stelen. Dagelijks worden beide vogels boven het water gespot. Als alle vogels met luid kabaal opvliegen, weet je dat een van hen in de buurt is. Met zijn grote klauwen grijpt de zeearend met gemak een gans of konijn en geen enkel jong is veilig voor deze nietsontziende rover.
Hier op camping De Knotwilg, midden in de Biesbosch, lijkt het of ik terug ga in de tijd. Iedereen is aardig, geeft elkaar als vanzelf meer dan 1,5 meter ruimte en geniet van de overweldigende schoonheid van de natuur die zich zonder terughoudendheid steeds weer aandient.
De zon zakt vuurrood in het water. De vogels laten nog éven van zich horen. En dan is het stil en is alles en iedereen in diepe rust.
